1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Styl Życia

Idź przed siebie – ruch oczyszcza myśli

„Tylko piesze wyprawy uwalniają nas w tym sensie, że pokazują, jak wiele rzeczy w istocie jest nam zbędnych” – pisze Frédéric Gros w książce „Filozofia chodzenia”. (Ilustracja: iStock)
„Tylko piesze wyprawy uwalniają nas w tym sensie, że pokazują, jak wiele rzeczy w istocie jest nam zbędnych” – pisze Frédéric Gros w książce „Filozofia chodzenia”. (Ilustracja: iStock)
Dlatego że jest proste, przyjemne, naturalne. I potrzebujesz do niego tylko dwóch sprawnych nóg. „Dla tych, którzy chcą zwolnić, nie wymyślono nic lepszego niż chodzenie” – twierdzi filozof Frédéric Gros. Ale korzyści jest znacznie więcej…

Wolność od trosk dnia codziennego

Wychodzisz z domu i idziesz. Po prostu. Bez konkretnego celu – choć możesz też urządzić sobie spacer do ulubionej kawiarni, wokół jeziora czy na szczyt pagórka. Najważniejsze jest to, że nie zabierasz na ten spacer pracy ani wkurzającego sąsiada, uciekasz myślami od wczorajszej kłótni z partnerem czy zepsutego kranu. Nigdzie się nie śpieszysz, z nikim się nie ścigasz, niczego nikomu nie udowadniasz. „Tylko piesze wyprawy uwalniają nas w tym sensie, że pokazują, jak wiele rzeczy w istocie jest nam zbędnych” – pisze Frédéric Gros w książce „Filozofia chodzenia”. Liczą się tylko: droga, ładna pogoda, widoki, które podziwiasz z każdym krokiem. To nauka prostych przyjemności. Spacerując, jesteś sobą, a jednocześnie nikim. Na chwilę przestajesz być prężną bizneswoman, matką, przyjaciółką, żoną czy zawsze dającą sobie radę najstarszą córką. Ty tylko idziesz przed siebie.

Wyciszenie umysłu

Ruch oczyszcza myśli i wypełnia umysł nową jakością, poczuciem harmonii i spójności. Często nosimy w sobie jakiś problem, który bezskutecznie omawiamy ze znajomymi, nie znajdując rozwiązania, a wystarczy półgodzinny spacer po parku, by rozwiązanie rozbłysło przed naszymi oczami niczym jasny neon. To dlatego, że nasza kreatywność lubi ciszę, ale właśnie taką ciszę jak podczas spaceru. Kiedy nie produkujemy nowych słów czy teorii, a nastawiamy się na odbiór. Cisza lasów czy parków jest specyficzna, z jednej strony bardzo głośna, wypełniona odgłosami natury, z drugiej – odświeżająca, bo wolna od hałasu dnia codziennego. W tej ciszy pojawiają się odpowiedzi, ale i pytania, których w biegu nie jesteśmy w stanie usłyszeć. Nie bez powodu Sokrates tak uwielbiał pytać i spacerować jednocześnie.

Przebywanie na świeżym powietrzu

Kontakt z naturą jest potrzebny wszystkim ludziom, a zwłaszcza współczesnym mieszczuchom przebywającym godzinami w klimatyzowanych lub ogrzewanych pomieszczeniach, przemieszczających się do i z pracy samochodami, metrem czy tramwajem. Dlatego spacer – zwłaszcza ten w otoczeniu zieleni, wody i przestrzeni – jest jak przewietrzenie pokoju: to, co dusiło i nie pozwalało odetchnąć, ulatuje gdzieś w dal i wypełniamy się nową energią. Choć spacer też nas przemieszcza, to nie pokonany dystans ma w jego wypadku największe znaczenie, lecz sama decyzja, by wyjść na dwór. W dzieciństwie po prostu to robiliśmy – wychodziliśmy na dwór; teraz, jeśli wychodzimy z domu, to zwykle dlatego, że musimy gdzieś się dostać, z kimś spotkać, zrobić coś innego. Tymczasem spacer jest właśnie tym pierwotnym wyjściem na dwór dla samego wyjścia i odetchnięcia świeżym powietrzem.

Zwolnienie tempa życia

„W chodzeniu prawdziwym świadectwem pewności siebie jest powolność” – twierdzi Gros. Nie chodzi oczywiście o to, by snuć się bez energii, ale by wędrować w swoim rytmie, nie śpiesząc się, nie bijąc żadnych rekordów, a raczej dostosowując się do rytmu otaczającej nas przyrody. To najprostsza praktyka mindfulness, czyli umiejętności skupienia się na chwili. Gdy idziesz w swoim tempie, minuta ma dokładnie tyle sekund, ile powinna mieć, twój umysł się oczyszcza, ciało nabiera werwy, mięśnie się rozluźniają, wzrok odpoczywa. Odbierasz świat wszystkimi zmysłami – słyszysz nawołujące się dzieci, śpiew ptaków, szelest liści, czujesz powiew wiatru, solidność ziemi pod nogami, widzisz piękno otaczającego cię świata. „Wędrówka pozwala nam odnaleźć czyste doznanie bycia, odkryć na nowo prostą radość istnienia, którą cieszyliśmy się w dzieciństwie” – pisze Frédéric Gros.

Poczucie jedności ze sobą i światem

Nawet jeśli spacerujesz w pojedynkę, to nigdy samotnie. Jest z tobą wszystko to, co świat ma ci do zaoferowania. Błękitne niebo, zielona trawa, strzeliste pagórki, ptaki, kwiaty, nawet deszcz. Wszystko to coś do nas mówi i domaga się uwagi. Jak pisze Gros, kto czułby się samotny, kiedy ma na własność cały świat?! Czasem pojawia się w nas nawet czysto fizyczna potrzeba odwiedzenia „naszych” ulubionych zakątków, nasycenia się znów tymi samymi widokami, sprawdzenia, co zmieniło się w tak znanej okolicy. Spacerując, nie jesteśmy nigdy sami, bo jest z nami też nasze ciało. Mówią o tym wszyscy zapaleni piechurzy, że umysł staje się wtedy świadkiem ciała. Aktywnym i czujnym. Podąża za jego rytmem i jest dumny z tego, jak sobie radzi.

Energia i dobre samopoczucie

Idąc, odczuwamy energię swojego ciała, energię płynącą z ziemi, ale też z naszego miarowo uderzającego serca. Energią wypełniają nas też krajobrazy, dźwięki i wonie, które czujemy podczas wędrówki. „W chodzeniu odnajdujemy momenty czystej przyjemności, uwarunkowanej tym, co spotykamy na swej drodze” – pisze Frédéric Gros. „Gdy chodzimy, czujemy również radość, rozumianą tutaj jako uczucie związane z działaniem. Piechur doświadcza jeszcze uczucia, które można by nazwać »szczęściem«” – dodaje filozof. Jeśli dołączymy do tego zestawu także poczucie dojmującego spokoju, relaksu i pełni – mamy idealny przepis na dobre samopoczucie.

Większa kreatywność

Podczas spacerów powstała niejedna książka i niejedna koncepcja filozoficzna. Dla filozofa Fryderyka Nietzschego chodzenie było wręcz warunkiem tworzenia. Nie tylko pozwalało odpocząć ciału całymi dniami zgiętemu wpół przy biurku, lecz także było istotnym składnikiem jego dzieł. Nietzsche chodząc, myślał i pisał. Podobnie i my podczas wędrówki możemy wpaść na doskonały pomysł, wymyślić zgrabny wiersz, ułożyć plan raportu, jaki mamy oddać pod koniec dnia, czy zaplanować letni wypoczynek. I możemy być pewni, że we wszystkim tym będzie radość, świeżość i prostota – bo taki właśnie jest nasz umysł po solidnej dawce spaceru.

Kontakt z Absolutem

Tradycja pielgrzymowania to jedna z podwalin naszego chrześcijańskiego świata. Pielgrzymuje się po to, by dać świadectwo wiary, by odkupić winy, wybłagać coś u Boga, ale też podziękować za łaskę – jakąś konkretną albo ogólnie – łaskę życia. Pielgrzymka to metafora ludzkiego życia. Nie wiesz, jaki jest jej cel, po drodze wiele rzeczy i osób witasz, by chwilę potem je pożegnać, doświadczasz trudów i znoju wędrówki, ale i zachwytu nad jasnymi porankami i ciepłymi wieczorami. Poprzez kontakt z naturą, ale i z samym sobą, jesteś w stanie dotknąć Absolutu, czymkolwiek on dla ciebie jest, odebrać siebie i świat na bardzo duchowym poziomie, na którym nic nie ma swojej przyczyny i skutku, bo jest jednością.

Dłuższe i zdrowsze życie

Jesteśmy stworzeni do tego, by być w ruchu, a chodzenie to najbardziej naturalna i dostępna nam wszystkim forma ruchu. A do tego bardzo zdrowa. Jak podają naukowcy, 40-minutowy spacer trzy razy w tygodniu zwiększa objętość hipokampu, czyli obszaru w mózgu związanego z pamięcią. Na dodatek w wyniku badań nad mieszkańcami tzw. niebieskich stref, czyli rejonów świata, w których mieszka najwięcej stulatków, okazało się, że jednym z warunków długowieczności jest umiarkowany i regularny wysiłek fizyczny, taki jak kopanie ogródka czy właśnie spacer. Kris Verburgh, lekarz i naukowiec zajmujący się tematyką starzenia się, w swojej książce „Klepsydra żywienia” pisze: „Marsz to jedna z najzdrowszych form ruchu, jaką sobie można wyobrazić. Za jego korzystnym wpływem na ludzki organizm przemawiają stulecia historii”.

Silne i gibkie ciało

Prosty kręgosłup, zdrowe stawy, silne nogi, energiczne ruchy – nie sposób przecenić czysto fizycznych korzyści, jakie płyną ze spacerowania. Nietzsche wędrówkami leczył się z dokuczających mu migren. Lekki marsz przynosi ulgę osobom zmagającym się z depresją; ta forma ruchu jest też idealna w stanach osłabienia organizmu po chorobie czy kontuzjach. A na dodatek wzmaga apetyt na dobre jedzenie i… życie.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze