Prawdopodobnie wraz ze zbliżającym się nowym rokiem wiele z nas podejmuje coroczne postanowienia dotyczące zmiany życia – na lepsze, na zdrowsze. Będziemy ćwiczyć, odpowiednio jeść, spać po minimum osiem godzin na dobę, pić dwa litry wody. I wyzwolimy się ze słodyczowych pokus.
Żeby to się udało, dobrze byłoby odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Co nas motywuje do zdrowia, do lepszej diety, a co od tego oddala? Od lat przecież szukamy różnych sposobów na schudnięcie, na zadbanie o siebie, ale – jak pokazują badania, statystyki i obserwacje gabinetowo-towarzyskie – z różnym skutkiem. Żeby nie powiedzieć, że udaje się jednostkom, a reszta… ma już gotowe postanowienie na kolejny rok. A może to dlatego, że wszystko stoi na głowie? Według wielu badań Polki są najmniej zadowolonymi ze swojego wyglądu kobietami świata. 85 proc. z nas deklaruje, że żyje w nieustającym stresie i napięciu. Ponadto nie mamy wystarczającej ilości słońca, brak nam poczucia bezpieczeństwa w kwestii naszych wolności i praw, czujemy się niedocenione, bo zarabiamy mniej… Nie chcę pań tu zasmucać – same to wiecie.
„Wstyd to nie dieta” – pisze w niesamowitej książce „Obsesja piękna” amerykańska badaczka Renee Engeln. To, że ktoś nas zawstydzi, zwracając uwagę na dodatkowe kilogramy, nie przybliży nas ani trochę do schudnięcia, wręcz przeciwnie. Jeżeli same sobie to wytkniemy, też w niczym nas to nie wspomoże. Wstyd to emocja, która zalewa i paraliżuje. Nie napędza do działania, ale obezwładnia, poniża i zamyka. Osoba zmagająca się z nadwagą wie, że ma problem. Gdy mam zły dzień, włosy nie słuchają szczotki i pianki, a spodnie uciskają, gdy siadam, czuję to cały czas. Czy będąc w tym stanie, chcę dać sobie i swojemu ciału to, co najlepsze, czy ukarać je, że nie jest takie, jakie „powinno być”? A wiem, jakie powinno być, bo od 4 do 10000 razy dziennie widzę to idealne na filmikach, na banerach reklamowych i wystylizowanych, przefiltrowanych albo wybranych fotografiach. A może by tak szukać normalności, różnorodności, czułości i dbałości? Namawiam wszystkie panie do wyzbycia się wstydu! Gdy on nadchodzi, pomyślmy sobie: „Chrzanię cię! Nie wstydzę się! Nie teraz! Nie z tego powodu!”.
Wiemy, że nie możemy mieć talii wąskiej jak bohaterki mangi, bo nie zmieściłyby się nam w brzuchu całe jelita, które są potrzebne do trawienia i wchłaniania pokarmu. Chociaż kiedy patrzymy na takie wyretuszowane zdjęcia, myślimy, że gdybym się zawzięła, to kto wie… Ostatnio zapytałam podczas szkolenia kobiety, co czują, myśląc o swoim ciele. Wiele z nich odpowiedziało, że ich ciało jest grube i leniwe. Nie ma siły na wymarzone treningi. Ale czy pamiętamy, że to ciało cały czas działa? Że oddycha, pompuje krew, trawi, myśli, wytwarza hormony, goi rany, chroni nas przed infekcjami i stacza bitwy w tkance tłuszczowej? Bo osoby z nadwagą i otyłością są w permanentnym stanie zapalnym – więc może brak sił na trening, bo jest siła na produkcję mediatorów stanu zapalnego? Plus ten stres…
Napisz, proszę, 10 miłych rzeczy, które w sobie lubisz. Nie w ciele. Może jesteś troskliwą koleżanką albo miłą sąsiadką. A może lubisz to, że dużo czytasz? Pomyśl, ile masz dzięki ciału, jakie ono jest wyczerpane, po macoszemu traktowane… Daj mu coś, czego potrzebuje. Może ciepłą owsiankę z cynamonem, jabłkiem, gruszką i orzechami na śniadanie. Może zabierz ze sobą termos letniej wody z cytryną i imbirem, żeby je poić przez cały dzień. Może dołóż porcję kiszonej kapusty do obiadu. Zabierz siebie na spacer, żeby poruszyć krew, która opłynie całe ciało, poczuj, jak usuwa wszystko, co niedobre, z okolic kręgosłupa, żebyś mogła wygodniej siedzieć przy biurku. A wieczorem weź miły prysznic lub kąpiel z pachnącym lawendą olejkiem i połóż się wcześniej spać. Bezwstydnie.
Katarzyna Błażejewska-Stuhr, dietetyczka kliniczna, psychodietetyczka. Autorka bloga kachblazejewska.pl, współautorka książki „Kobiety bez diety. Rozmowy bez retuszu”, Burda Media Polska.