Jest coś smutnego w marketingowym haśle: „Po sukcesach w…”. „Po sukcesach w Stanach Zjednoczonych rusza w trasę po Polsce”. Wolałbym raczej chwalić się dotychczasowymi, ale mieć też nadzieję na kolejne. Czyli: „Po sukcesach w Holandii, ale przed sukcesami gdzie indziej”.
Zajrzałem w takie miejsce w Internecie, w którym różni fachowcy ogłaszają się i piszą, w czym są fachowcami. Jakie uczelnie i kursy pokończyli, gdzie pracowali, jakie mają osiągnięcia. Takie internetowe wizytówki specjalistów różnych dziedzin. Proszę nie pytać, po co tam zajrzałem, ale gdyby ktoś poszukiwał twórcy piosenek z komunikatywną nieznajomością wielu języków, to się polecam. Komunikatywna nieznajomość języków polega na tym, że nie znam, ale się dogadam. Wracając do wizytówek specjalistów – w jednej z nich trafiłem na taką informację: „…w wolnym czasie amatorsko zajmuję się projektowaniem instalacji elektrycznych…”. Zmroziło mnie lekko. A jeżeli taką instalację elektryczną, zaprojektowaną amatorsko w wolnym czasie, ktoś potem wykona w moim mieszkaniu? I gdzie jest granica robienia czegoś amatorsko w wolnym czasie? „W wolnym czasie amatorsko przeprowadzam operacje wyrostka robaczkowego”? „W wolnym czasie amatorsko przewodzę partii politycznej, która ma szansę wygrać wybory parlamentarne, pod warunkiem, że w wolnym czasie pójdą zagłosować ci, którzy amatorsko interesują się swoim krajem”?
Takie miejsce w internecie, w którym informuje się świat, że zawodowo jest się rewelacyjnym, a i amatorsko jest doskonale, to dobra rzecz. Poprawia samopoczucie. Szwagier Gierka też sobie znalazł sposób na poprawę samooceny. Kilka razy dziennie wchodzi na takie strony, gdzie są różne obrazki i informacja o tym, jaki jesteś w zależności od tego, co widzisz. Na przykład jest rysunek kota. A pod nim napisane: „Jeśli widzisz kota, jesteś osobą bardzo otwartą, spostrzegawczą, można na tobie polegać i dużo osiągniesz w życiu”. Albo jest narysowane drzewo. I jeśli stwierdzisz, że widzisz drzewo – jesteś genialny.
Jest coś smutnego w marketingowym haśle: „Po sukcesach w…”. „Po sukcesach w Stanach Zjednoczonych rusza w trasę po Polsce”. Wolałbym raczej chwalić się dotychczasowymi, ale mieć też nadzieję na kolejne. I na przykład tak zapowiadać swoje kolejne występy: „Po sukcesach w Holandii, ale przed sukcesami gdzie indziej”. Zresztą mogę sobie spokojnie pisać nawet „Przed sukcesami w Carnegie Hall”. Nie zanosi się, żebym miał tam wystąpić, więc jestem zdecydowanie „przed sukcesami’. Wykonam ruch wyprzedzający. Wyślę do dyrekcji tej słynnej sali wiadomość, że niestety w 2025 roku nie znajdę terminu na występ u nich. Jak odpowiedzą, że wcale nie planowali mojego występu, odpiszę: „To dobrze, bo i tak nie mogę”. A jak nie odpowiedzą? Poproszę szwagra, żeby mi wysłał jakiś obrazek i się dowartościuję. Chyba że porażka przed sukcesami w Carnegie Hall tak mnie załamie, że zamiast psa zobaczę amatorsko zaprojektowaną instalację elektryczną Stadionu Narodowego w Warszawie. Albo plan sieci wodociągowej w Szczecinie. À propos – przeczytałem, że w tym mieście „…w eksploatacji ZWiK jest ponad 1340 km wodociągu wraz z przyłączami. To więcej niż odległość pomiędzy Szczecinem a Paryżem”. Grunt to dobre porównanie! Na mnie podziałało tak, że napisałem wiersz, za który w Szczecinie pokochają, ale równocześnie mogę się czuć na zawsze „po sukcesach w paryskiej Olympii”. Bo raczej nie zaproszą.
„W Odrze się pojawiły pstrągi/ Zakrokusiły się bulwary/ Kto zna szczecińskie wodociągi/ Temu nie imponuje Paryż/ Już się zazieleniły liście/ I tu zielenią się, i tam/ Kiedyś poznałem osobiście/ Wodociągowca z Notre Dame/ Powiedział: – Nie brak nam kultury/ I może znamy się na winie/ No, ale cóż – paryskie rury/ To nie to samo, co w Szczecinie”.
Artur Andrus, Mistrz Mowy Polskiej, dziennikarz, poeta, autor piosenek