Czy komedie romantyczne i melodramaty są właściwym materiałem instruktażowym dla osób pragnących znaleźć „tego jedynego” i stworzyć z nim zdrowy związek? W wielu przypadkach nie. Pocałunki w deszczu, kolacje przy świecach i wyznania miłości, od których w oku kręci się łza, często przesłaniają nam niepokojące sygnały ostrzegawcze. Zdarzają się jednak chlubne wyjątki. Którzy popularni bohaterowie są do rany przyłóż?
Na jednej z ponad 800 stron „Anny Kareniny” pada stwierdzenie: „Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób”. Do serca wzięli je sobie hollywoodzcy twórcy. I wcale nie chodzi o ich życie prywatne i często kończące się głośnymi skandalami małżeństwa, ale o stricte zawodowe zamiłowanie do skomplikowanych relacji. Aby uatrakcyjnić ekranowy przekaz, nieustannie rzucają postaciom kłody pod nogi i ubarwiają ich charaktery negatywnymi cechami. Ich druga doktryna głosi przecież, że „film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć”. Żelazne zasady dramaturgii, wybrzmiewające w słowach Lwa Tołstoja i Samuela Goldwyna, sprawiają, że widz raz za razem staje się świadkiem burzliwych kłótni, zdrad, kłamstw, manipulacji i łez.
Pochłaniając filmy i seriale, często wzdychamy więc do bohaterów, z którymi w rzeczywistości niekoniecznie chciałybyśmy mieć do czynienia. Na myśli mamy charyzmatycznych uwodzicieli będących na bakier z normami moralnymi czy tajemniczych i niedostępnych emocjonalnie geniuszy. Przykład? Noah Calhoun z „Pamiętnika”. Zakochał się bez pamięci, mimo braku odpowiedzi przez rok pisywał do ukochanej ckliwe listy i zbudował dla niej biały dom z niebieskimi okiennicami. Prawdziwy romantyk? Wielkie gesty z pewnością mogą się podobać, ale według niektórych nie są w stanie przykryć niezdrowej obsesji Noaha na punkcie Allie. W końcu już przed pierwszą randką zdesperowany młodzieniec zagroził wybrance serca, że się zabije, jeśli ta nie poświęci mu czasu...
Nieco trudniej jest znaleźć w historii kina prawdziwe wzory do naśladowania. Mężczyzn, którzy także poza kadrem stanowiliby materiał na drugą połówkę (i vice versa). Oczywiście nie chodzi o pozbawione skaz ideały – takich na próżno szukać na ekranie i poza nim, bo wszyscy mamy swoje przywary. Spróbujmy jednak wykreślić z listy „crushów” każdego, komu można byłoby przypiąć łatkę toksyka. Kto na niej zostanie? Wybrałyśmy filmowe role męskie, które budują wizerunek dobrego partnera. Zgadzacie się z naszymi typami?
„Mark Darcy jest nieuprzejmy, niemiły i nudny. Nic dziwnego, że jego mądra żona go opuściła” – napisała w dzienniku Bridget Jones. Ten nieco sztywny i zamknięty w sobie bohater zyskiwał jednak przy bliższym poznaniu. Wyróżniały go szczerość, troska i lojalność. Co prawda na stoku narciarskim nie poprowadził nieporadnej partnerki za rękę, ale za to wyciągnął ją z tajlandzkiego więzienia i – przede wszystkim – lubił ją dokładnie taką, jaką była.
Renée Zellweger i Colin Firth w filmie „Bridget Jones 3” (Fot. Universal/Courtesy Everett Collection / East News)
Gdy w 1938 roku Addamsowie po raz pierwszy zawitali na łamach „New Yorkera”, mieli być zupełnym przeciwieństwem wymuskanej rodziny z amerykańskich przedmieść. Jeśli pozbyć się makabrycznej otoczki, szybko zdamy sobie sprawę, że w istocie... sami byli bliscy ideału. Gomez niemal w każdej scenie daje wyraz gorącym uczuciom, a to obsypując żonę pocałunkami, a to organizując klimatyczne randki na cmentarzu. Są nie tylko pełnymi pasji kochankami, ale także dobrymi rodzicami i równymi sobie partnerami – zżytymi, wiernymi i w pełni akceptującymi swoje dziwactwa.
John Astin i Carolyn Jones w „Rodzinie Addamsów” (Fot. ABC Photo Archives/Disney General Entertainment Content via Getty Images)
„Są zupełnie różni. Hugh jest niegrzeczny i cudownie złośliwy. Postać, którą gra, taka nie jest” – powiedział producent jednej z najbardziej lubianych komedii romantycznych lat. 90., Duncan Kenworthy. William został przedstawiony publiczności jako nieśmiały, skromny i uroczy mężczyzna po przejściach. Księgarz z Londynu nieraz miał złamane serce i potrzebował czasu, aby otworzyć się na nową miłość, ale kiedy już to zrobił, był dla Anny doskonałym towarzyszem życia.
Julia Roberts i Hugh Grant w filmie „Notting Hill” (Fot. Hulton Archive / Getty Images)
Kiedy ciężarna żona zostaje wezwana na posterunek w środku nocy, Norm zrywa się z łóżka, żeby przyrządzić jej śniadanie. Później zadba o to, żeby w ferworze śledztwa nie zapomniała o lunchu. Dzięki tym drobnym gestom Marge może poświęcić się pracy szefowej policji, bo wie, że w domu czeka na nią oparcie. Nie jest to jednak opowieść z serii „przez żołądek do serca”. Gundersonowie, choć powściągliwi i ciut monotonni, kibicują sobie nawzajem i mogą na siebie liczyć w każdej sytuacji.
Frances McDormand i John Carroll Lynch w filmie „Fargo” (Fot. Gramercy Pictures/Getty Images)
Paul Child schował ambicje do kieszeni i pozwolił, aby talent jego wybranki zachwycił świat. To on zachęcił Julię do zgłębiania tajników sztuki kulinarnej w paryskiej szkole Le Cordon Bleu i wspierał ją na wiele innych sposobów. „Zawsze jest u mego boku – myje naczynia, robi zdjęcia, kroi grzyby i cebulę, redaguje, degustuje” – napisała o nim w jednej ze swoich książek kucharskich. Jako oddany i kochający mąż został ukazany także na wielkim ekranie i zaskarbił sobie sympatię milionów widzów.
Stanley Tucci i Meryl Streep w filmie „Julie i Julia” (Fot. Scott Rudin Productions / East News)
Z popkultury dobre wzorce wyłuska też młodsza publiczność. Peter Parker jest bohaterem życzliwym, sympatycznym i nad wyraz grzecznym. W dobrych stosunkach jest zarówno z wychowującą go ciotką May, nauczycielami, jak i okolicznym sklepikarzem. Choć, jak przystało na nastolatka, popełnia błędy, to bierze za nie odpowiedzialność i robi co w jego mocy, aby chronić najbliższych.
Tom Holland i Zendaya w filmie „Spider-Man: Daleko od domu”