Dobrze się składa

Składając papier, nie można się spieszyć, to lekcja cierpliwości, a powtarzające się czynności są niemal jak mantra – tłumaczy Magda Rukasz. Skupienie udziela się wszystkim. Czasem na warsztatach, które prowadzi m.in. w Centrum Kultury w Lublinie, nie słychać nic poza szelestem papieru.

Najpierw Magda rysuje mapę. Kreśli linie mające nadać kształt formie i przejeżdża po nich nożykiem introligatorskim – fachowo nazywa się to bigowanie. Ostrze nie przecina papieru, ale rzeźbi w nim wgłębienie, dzięki czemu kartka łatwiej się składa, a wzór się nie rozjeżdża. – Papier składam powoli, precyzyjnie. Na początku używałam do tego linijki, teraz wzięłam się na sposób i składam bez niej. Jedną dłonią zaginam, a z drugiej strony dwoma palcami przytrzymuję papier, co trochę przypomina przekładanie kartek w zeszycie – tłumaczy. Magdzie, wprawionej w tej sztuce, stworzenie z płaskiej kartki trójwymiarowego lampionu zajmuje 20 minut, początkującemu nawet półtorej godziny.

– Wszystko zaczęło się od książki Paula Jacksona „Folding Techniques for Designers: from Sheet to Form” z pomysłami na wykorzystanie papieru do stworzenia złożonych, trójwymiarowych form. Wsiąkłam w tę książkę i z nią w ręku zaczęłam uczyć się składania – wyjaśnia. Tak powstały pierwsze projekty lampionów, lamp, wazonów, girland czy form przestrzennych. Z kolei do stworzenia trójwymiarowych obrazów zainspirowała Magdę Tomoko Fuse, japońska artystka, która ukuła pojęcie „origami modułowego”, łączącego kilka lub kilkadziesiąt tak samo złożonych elementów. To jakby zmultiplikowane, pojedyncze origami, z których powstają piękne mozaiki. Tą właśnie techniką Magda robi ozdoby ścienne.

Lubi oszczędne w formie, geometryczne, proste wzory. Na długo zanim zaczęła składać papier, fascynowała ją skandynawska ceramika i z niej czerpała inspirację. Stąd też ciepłe, naturalne kolory. Odnalazła je w papierach z małych brytyjskich manufaktur – Esme Winter czy Ola Studio – wypuszczających krótkie serie barwione tuszem stworzonym na bazie warzyw i owoców.

– Zależało mi, żeby to, co robię, było ekologiczne i z recyklingu, przecież mamy kryzys klimatyczny – więc tak jest bardziej w porządku. To dlatego korzystam z papierów na bazie pulpy z winogron, oliwek, zielonej herbaty czy kukurydzy, która dodawana do celulozy nadaje pulchność i kolor. Podobno te papiery są jadalne, ale nie wiem, nie próbowałam – śmieje się Magda.

– To jest coś, w czym nie tylko mogę się wyrazić, ale co do mnie pasuje. Wcześniej grałam na wiolonczeli, prowadziłam kulinarnego bloga, robiłam biżuterię i zdjęcia. Podobało mi się, ale to nie byłam do końca ja. Składanie papieru jest szczere, proste i piękne.