Zakażenia opryszczką są bardzo powszechne w Polsce, a nawet szacuje się, że występują one dwa razy częściej niż w pozostałych częściach Europy. Jak sobie radzić z bolesnymi pęcherzykami?
Opryszczka, zwana również zimnem lub febrą, wywoływana jest przez wirusy herpes: HSV1 (atakujący górną część ciała) i HSV2 (atakuje narządy płciowe). Około 80% z nas jest nosicielami, jednak nie u wszystkich występują objawy. Jest bardzo zaraźliwa i nie trzeba wiele, by przekazać ją dalej. Zazwyczaj zarażamy się nią w ciągu pierwszych dwóch lat życia.
Przyczyny i objawy opryszczki
Opryszczka pojawia się i znika – wirus może się aktywować pod wpływem stresu, obniżenia odporności, zimna czy gorąca. W przypadku kobiet możliwe są częste nawroty związane ze zmianami hormonalnymi – cyklu miesięcznego lub przekwitania. Zmiana opryszczkowa to zazwyczaj pęcherzyk, który usadowił się na wardze lub w okolicy nosa. Wypełniony początkowo treścią surowiczną, pęka, zostawiając strupek. Towarzyszy mu uczucie swędzenia, podrażnienia, niewielki ból. Czasami swędzi nas już przed pojawieniem się bąbla.
Opryszczka może wyskoczyć w wyniku wyziębienia organizmu, spowodowanego niską temperaturą lub stanem podgorączkowym. Stąd też bierze się jej popularna nazwa: zimno.
Opryszczka nie dotyczy tylko warg, może wystąpić w obrębie jamy ustnej lub na narządach płciowych. W skrajnych przypadkach może zaatakować rogówkę oka, a w konsekwencji – doprowadzić do ślepoty. Najgroźniejsza rzecz, jaka może nas spotkać ze strony wirusów opryszczki to opryszczkowe zapalenie opon mózgowych i mózgu, które – nieleczone – w 70% przypadków doprowadza do śmierci, a w pozostałych do trwałych uszkodzeń neurologicznych. Najbardziej niebezpieczne jest to, że początki choroby są bardzo powszechne, gdyż są to bóle głowy i gorączka.
Leczenie opryszczki
Wirus, który nas raz zaatakuje, będzie w nas mieszkał już przez całe życie, choć niekoniecznie się ujawni. Proponowane w aptekach plastry przeciw zimnu są skuteczne tylko przed pojawieniem się pęcherzyka, a więc zupełnie bezużyteczne dla osób, które nie odczuwają swędzenia czy pieczenia przed jego pojawieniem.
Bolesna grudka zazwyczaj pęka samoistnie, dlatego należy zachować szczególną higienę – myć ręce po dotykaniu twarzy i okolic zmian, dokładnie czyścić sztućce czy szklanki, które miały kontakt z naszymi ustami. W ten sposób nie będziemy zarażać innych. Leczenie opryszczki może przebiegać miejscowo lub ogólnie. W tym pierwszym przypadku smarujemy pęcherzyk maściami zawierającymi acyklowir, które hamują namnażanie się wirusa. Choć skraca to przebieg choroby, nie zapobiega nawrotom.
Dobrze jest równocześnie stosować odkażające maści cynkowe.
Jeśli opryszczka atakuje nas często, lub boleśnie dotyka narządów płciowych, możliwe jest, że lekarz zaleci przyjmowanie acyklowiru (lub jego pochodnych) doustnie lub dożylnie. Choć taka kuracja trwa dość długo – przez rok – jednak bardzo prawdopodobne jest to, że choroba nigdy nie wróci, a na pewno będzie pojawiać się znacznie rzadziej. W okresie przyjmowania leku koniecznie należy spożywać więcej witamin z grupy B, a konkretnie: B1 i B2.
Domowe sposoby na opryszczkę powinny koncentrować się na odkażaniu ranki i łagodzeniu objawów. Niewskazane jest traktowanie miejsc zmienionych chorobowo spirytusem, gdyż rani on odsłoniętą tkankę, wcale nie przyczyniając się do zlikwidowania wirusa. Możemy stosować odrobinę wody utlenionej, rumianek, melisę, przykładać zaparzone torebki herbaty czy ochładzać zaczerwienione miejsca lodem, jednak nic nie zastąpi maści z preparatem antywirusowym.
Wirus opryszczki, który wykwita nam na wargach, nie jest groźny dla zdrowia, jest po prostu uciążliwy. I choć pęcherzyk jest nieestetyczny, nie zakrywajmy go korektorem ani pomadką, gdyż to utrudni gojenie. Na szczęście pęcherzyki goją się w miarę szybko, a kolejny nawrót choroby może w ogóle nie nastąpić.