Czeka cię rozwód – przed tobą ciężka przeprawa. Ale pamiętaj, że rozstanie z partnerem nie musi oznaczać kłótni i prania brudów przed sądem. Możecie rozstać się kulturalnie i „po ludzku”. Jak to zrobić, by nie zwiększyć emocjonalnej burzy między wami?
Po pierwsze różne są przyczyny rozwodu. Bez względu na to, jak bardzo czujecie się zranieni, ważne, by zminimalizować ciężar rozstania. Zwłaszcza, jeśli macie dzieci. Kiedy decyzja o rozwodzie zapadnie, czas na ustalenia. Nie musicie bawić się w przyjaciół ani udawać, że „nic się nie stało”. Ale trzeba znaleźć dobrą wolę i uzgodnić ciąg dalszy.
Zacznijcie od spisania wspólnej umowy. Zawrzyjcie w niej wszystkie ustalenia. Na koniec oboje się podpiszcie. To będzie podstawa, z którą potem możecie pójść do prawników. Co powinno znaleźć się w umowie? Podział majątku: kto bierze mieszkanie/dom, kto samochód. Kto co zabiera z mieszkania. Sprzedajecie nieruchomość, by kupić dwie mniejsze? Czy jedno z was spłaca drugie? Co z rzeczami w mieszkaniu – czy dzielicie się meblami, książkami, sprzętami rtv/agd? Jeśli obojgu wam zależy na konkretnych przedmiotach, odłóżcie decyzję o nich na później, gdy emocje już nieco opadną.
Kolejne ustalenia związane z rozwodem, najtrudniejsze, dotyczą dzieci. A może dzielicie się opieką nad dziećmi np. tydzień u jednego rodzica, tydzień u drugiego? To będzie możliwe, jeśli zamieszkacie blisko siebie, żeby dzieci nie musiały zmieniać przedszkola czy szkoły. Jeśli to nie wchodzi w grę, wówczas określcie wysokość alimentów, na którą się oboje zgodzicie. Ustalcie także, jak będą wyglądały wasze weekendy i opieka nad dziećmi w czasie wakacji.
Zasady widywania się. Jeśli nie chcecie się w ogóle spotykać, ustalcie reguły, na których - do czasu kupna nowego mieszkania - to z was, które odchodzi, może korzystać z dotychczasowego domu. Kiedy może wpadać, do kiedy ma zabrać swoje rzeczy etc.
Jeśli macie wspólne konta bankowe, czas na podział pieniędzy i otworzenie nowych kont. Warto razem wyjąć pieniądze ze wspólnego rachunku albo zrobić przelew na te założone przez was indywidualnie – i zamknąć to, którego używaliście wcześniej. Niech ta sytuacja będzie dla was transparentna.
Porozmawiajcie z dziećmi o tym, co się teraz będzie działo. Niech będą przygotowane na bieg wydarzeń. Na pewno będą zdenerwowane rozwodem rodziców, ale przynajmniej niech wiedzą, że wszystko będzie się działo według scenariusza, nie będzie nieprzyjemnych niespodzianek. Mówcie do nich jednym głosem, a wcześniej ustalcie, co im powiecie. Nie nastawiajcie dzieci przeciwko sobie, nie każcie im wybierać i oceniać, kto zawinił i kogo wolą. Najważniejsze jest to, by dzieci odczuły, że bez względu na to, co się dzieje, nadal są kochane przez oboje rodziców.
To trudny czas dla wszystkich, ale dla dzieci rozwód jest szczególnie niezrozumiały. Dlatego starajcie się, by przez jakiś czas nie pojawiały się w waszym otoczeniu niepotrzebne osoby: żadnych nowych znajomych, żadnego przyprowadzania nowych „tatusiów” czy „mamuś” do domu, żadnego otaczania się wsparciem nowych przyjaciół. Dzieci i tak mają teraz za dużo wrażeń, nie potrzebują obcych osób w swoim życiu.
Ustalcie, co mówicie o swoim rozstaniu dzieciom, rodzicom, przyjaciołom. To ważne, żeby wasze podejście było spójne. Nie bawcie się w gry zakulisowe, w zawłaszczanie sympatii rodziny czy przyjaciół, nie dzielcie się „strefami wpływów”. To wy się rozstajecie, a wasi bliscy mają prawo sami zdecydować, czy utrzymują nadal kontakt z wami obojgiem, czy tylko z jedną ze stron.