1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Seks

Mam sny erotyczne o innych kobietach. Czy jestem bi?

Biseksualizm jest pojęciem anachronicznym. Charakterystycznym dla kobiet wyróżnikiem zachowań seksualnych jest to, że orientacja seksualna nie musi być u nich czymś statycznym. (Fot. iStock)
Biseksualizm jest pojęciem anachronicznym. Charakterystycznym dla kobiet wyróżnikiem zachowań seksualnych jest to, że orientacja seksualna nie musi być u nich czymś statycznym. (Fot. iStock)
Heteroseksualna kobieta miewa erotyczne sny o… innych kobietach. O czym to świadczy, tłumaczy edukatorka seksualna dr Alicja Długołęcka.

Monika ma 29 lat, pracuje w galerii sztuki i jest atrakcyjną brunetką. Od sześciu lat mieszka z Rafałem. Są szczęśliwą parą z udanym życiem seksualnym. Planują ślub. Jednak od jakiegoś czasu coraz bardziej niepokoi Monikę pewna sprawa. Otóż dziewczyna często miewa erotyczne sny o pieszczących się kobietach. Za każdym razem śnią jej się inne osoby, nieznane z realnego życia. W snach tych odczuwa bardzo przyjemne podniecenie, ale rano pojawia się zażenowanie i niesmak. Nikomu o tym nie opowiada, ponieważ się wstydzi. I sama myśl, że mogłaby się do niej w ten sposób zbliżyć jakaś kobieta, budzi w niej wstręt. Ponieważ Monika ma takie sny coraz częściej, czuje z tego powodu narastający dyskomfort. Podejrzewa, że być może jest biseksualna. Zastanawia się, czy wszystko z nią w porządku i czy jej niechciane fantazje są normalne?

Komentarz: Nie istnieje coś takiego jak obiektywna, uniwersalna norma seksualna. Seksualność ograniczają normy społeczne i religijne – wpisane w obyczajowość, prawne – określające, co jest, a co nie jest wykroczeniem, i wreszcie normy medyczne, których przekroczenie szkodzi zdrowiu człowieka. Oczywiste jest, że orientacja homoseksualna według norm medycznych nie jest żadnym zaburzeniem, prawnie również nie podlega sankcjom, chociaż jeszcze 30 lat temu milicja robiła „spisy homoseksualistów”. Natomiast normy społeczne czy religijne podlegają wolniejszym zmianom i homoseksualizm wciąż budzi kontrowersje.

Z perspektywy seksuologicznej senne wizje Moniki jak najbardziej mieszczą się w normie. To, co może niepokoić, to silne negatywne emocje, jakie w niej wywołują. Jeśli Monika skłonności homoseksualnych nie ma – sny byłyby epizodyczne i już by wygasły. Powracają, ponieważ nadaje im tak wielkie znaczenie i skupia wokół nich ogrom negatywnych emocji. Możliwe, że właśnie z tego powodu się nasilają.

W klasyfikacji zaburzeń seksualnych wyróżnia się tzw. egodystoniczność, czyli odrzucanie tej części ego, która wiąże się z homoseksualnością. W interpretacji psychoanalitycznej wynika to z rozbieżności pomiędzy id a presją społeczną (superego), co w rezultacie prowadzi do frustracji. Być może problem ten dotyczy naszej bohaterki. Zastanówmy się, dlaczego Monika boi się swoich myśli? Dlaczego aż tak się na nich koncentruje?

Gdyby śniła jej się konkretna, realna osoba, mogłoby to świadczyć o fascynacji daną kobietą, pewnego rodzaju identyfikacji z nią, chęci upodobnienia się. Warto by było wówczas zwrócić uwagę na to, kto w tych snach jest dominujący i w jaki sposób się śni. Gdyby w snach pojawiała się osoba, w której Monika się zakochała i której pożąda, sytuacja byłaby jasna, ale ponieważ dziewczynie śnią się różne, obce kobiety, przyczyna tych snów nie musi być związana z orientacją homoseksualną.

Być może Monika ma, a raczej miała – bo obecnie je wypiera – idealistyczne wyobrażenia o miłości lesbijskiej. A rodzaj tych wyobrażeń odpowiada temu, czego brakuje jej w ars amandi partnera. Seks kobiecy powszechnie kojarzy się ze specyficznym uwodzeniem i romantyczną otoczką. Warto dodać, że to stereotyp, bo miłość lesbijska w realnym życiu ma wiele scenariuszy, tak samo jak heteroseksualna. Ale ponieważ kobiety heteroseksualne niezbyt często znają lesbijki, to zdarza się, że tęsknią za wyobrażaną przez siebie nie tyle prawdziwą miłością lesbijską, ile za jej aurą, pełną czułości i wzajemnego zrozumienia.

Nie znamy szczegółów życia seksualnego Moniki, ale może z racji tego, że jej związek trwa już od dłuższego czasu, pojawiła się w nim rutyna? Być może Monice brakuje gry wstępnej, pewnej empatii w fizycznej bliskości albo jakiegoś rodzaju określonych pieszczot, typu miłość francuska? Może pragnie więcej pocałunków, a mniej pieszczot genitalnych? Powinna się nad tym zastanowić i jeśli tak jest – porozmawiać z partnerem, jak wzbogacić współżycie o pożądane elementy.

Przyczyna fantazji bohaterki może mieć też bezpośredni związek z homoseksualnością. Na podstawie podanego opisu nie potrafię jednak stwierdzić, w jakiej proporcji jest ona do heteroseksualności. Bo czy nam się to podoba czy nie, w każdym z nas jest pierwiastek homoseksualny. Posługując się już nieco przestarzałą, uproszczoną siedmiostopniową skalą Kinseya, określającą orientację seksualną, można powiedzieć, że stosunkowo mało jest typów ekskluzywnych, a więc takich, które można określić jako wyłącznie heteroseksualne czy wyłącznie homoseksualne.

U Moniki nie nastąpił najważniejszy wyróżnik diagnostyczny, pozwalający stwierdzić, że jej tożsamość jest homoseksualna – to znaczy w jej realnym życiu nie pojawiła się miłość i pożądanie do konkretnej kobiety. Chociaż nie możemy wykluczyć, że nie doszłoby do tego, gdyby przestała bać się swoich fantazji.

Biseksualizm, o którym myśli Monika, jest pojęciem anachronicznym. Charakterystycznym dla kobiet wyróżnikiem zachowań seksualnych jest to, że orientacja seksualna nie musi być u nich czymś statycznym np. nierzadko się zdarza, że do mniej więcej 35. roku życia kobieta ma tożsamość heteroseksualną i czerpie satysfakcję z tego rodzaju kontaktów, a potem zakochuje się w kobiecie i związek z nią jest pod względem seksualnym równie satysfakcjonujący. Współczesny seksuolog powie wtedy, że początkowo taka kobieta miała tożsamość heteroseksualną, a później zmieniła się ona na homoseksualną.

Warto, żeby Monika uzmysłowiła sobie, że dopóki nie przestanie amputować z siebie treści, których nie akceptuje, nie będzie w stanie poznać w pełni swoich potrzeb i pragnień. Jeśli sytuacja nie ulegnie zmianie i Monika nadal będzie borykała się z brakiem akceptacji dla swoich fantazji, dobrze, żeby skonsultowała się z psychologiem bądź seksuologiem, który pomoże jej zobaczyć, co się kryje za tą barierą odrzucania i wstrętu.

Alicja Długołęcka, doktor nauk humanistycznych, edukatorka seksualna, autorka licznych książek, propagatorka zdrowia seksualnego, doradca partnerski i rodzinny.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze