Kobieta wyzwolona – seksualność jest jej siłą

Podczas wizyty w Berlinie trafiłam kiedyś do lokalnego seksklubu. Moją uwagę zwróciła kobieta w średnim wieku, która tańczyła nago, zupełnie nie zważając na otoczenie. Zatraciła się całkowicie w swym niemal zwierzęcym tańcu, a ja wpatrywałam się w nią jak oczarowana. Zupełnie zburzyła mój obraz tego, kim może być kobieta i czym jest jej seksualność. Wszystkie powinnyśmy dążyć do podobnego poziomu wyzwolenia, ale w tym celu wcale nie trzeba wyjeżdżać do Berlina ani wyginać się przed innymi na golasa. Jak Paula McManus trafnie zauważyła w książce „Fittstim”: w oczekiwaniach, jakie stawiamy wobec tańczącej przedstawicielki płci żeńskiej, kumulują się nasze przeświadczenia, że kobieta powinna umieć robić wszystko odpowiednio, nie za dużo, nie za mało. To ważne, żebyśmy najpierw rozpoznały ten mechanizm, a potem rozniosły go w puch.

Chodzi o wyzwolenie naszej cielesności i zaakceptowanie jej na własnych warunkach. Nie jest niczym brudnym, brzydkim czy zabronionym, nie trzeba się jej wstydzić ani ukrywać. Seksualność to życiowa siła, której współczesna kobieta nie musi w sobie negować. Każda z nas jest pod tym względem wyjątkowa i nie warto, żebyśmy porównywały się z innymi. Erotyzm i cielesność dla każdego oznaczają coś innego. Bez względu na to, jak wygląda twój intymny świat, bądź jego częścią. Najważniejsze, byś nauczyła się rozumieć, czym jest twoja własna seksualność i jak możesz ją swobodnie wyrażać. Twoje erotyczne „ja” wciąż musi być obecne i widoczne – tylko wtedy będziesz w stanie odpuścić i oddać się przyjemności wszystkimi zmysłami.

Odejście od przesadnego konformizmu jest często niewiarygodnie trudne, bo nas, kobiety, całe życie chwali się za grzeczność. Wszyscy oczekują, że będziemy grzeczne. Matki, nauczyciele, krewni i przełożeni prawią nam komplementy, kiedy słuchamy poleceń, dobrze się dostosowujemy i sumiennie wykonujemy naszą pracę. Jednocześnie z łatwością przypisuje się nam również odpowiedzialność za innych –  przede wszystkim za chłopców, którzy ze względu na swoją naturę nie są zdolni do podobnego posłuszeństwa. Tak zawsze powtarzano mi w szkole. W najgorszym wypadku grzeczność całkowicie tłumi osobisty głos kobiety i zastępuje go innym, wciąż przypominającym wyłącznie o potrzebach bliźnich. Nie zawsze jednak musimy być dla innych dostępne, zagłuszając własne potrzeby. Kobieta ma prawo mówić głośno, wyrażać swoją opinię i prosić partnera o zaspokojenie jej potrzeb w łóżku. Może się zdarzyć, że ktoś nazwie ją trudną – mimo że nikt nie określiłby tak zachowującego się podobnie mężczyzny. Ten byłby „w pozytywnym znaczeniu wymagający”, „pewny siebie”, „wiedziałby, czego chce”. Kobiety też mają prawo stać twardo na własnych nogach i upewniać się, że ich głos jest przez innych słyszany. Wszyscy na tym skorzystają.

Od przedstawicielek płci pięknej wymaga się również podporządkowania pewnym normom. Zakładamy, że każda z nas marzy o związku i dzieciach. Nawet lider pewnej fińskiej partii politycznej publicznie zwoływał kobiety na „kółko porodowe”. Z tego samego powodu często litujemy się nad singielkami. Zakładamy, że są wyalienowane i straszymy je samotną starością. Często nie jest to jednak kwestia samotności, a autonomii. Nawet bezdzietność – ta, która jest czyimś życiowym wyborem – może wywoływać zdumienie i potępienie. A przecież kobieta ma pełne prawo zadecydować, że chce żyć samotnie, na własnych warunkach i według własnych zasad. Może uprawiać seks z partnerem, z którym nie tworzy związku, chodzić na imprezy swingersów, spotykać się z wieloma mężczyznami bez większych zobowiązań. Nie wszyscy chcą czy potrzebują stałej, bliskiej relacji. Również rodzinę można w dzisiejszych czasach zakładać na wiele sposobów. (…)

Jedna z klientek powiedziała mi kiedyś, że łatwiej udawać „normalną” niż nieustannie bronić przed innymi swoich wyborów. Seksualność to mocno naładowana emocjonalnie intymna sfera życia. To, jaki rodzaj relacji wybierzesz – jeśli w ogóle jakiejkolwiek pragniesz – jest twoim własnym wyborem, a własnych wyborów warto strzec.

Jakie doświadczenia mają kobiety?

Kobieta, 37 lat

Orgazm to teraz jedna z najważniejszych spraw w moim prywatnym życiu. Chcę go zatrzymywać, chronić, rozwijać, uważać za coś mojego, dzielić się nim tylko z tymi nielicznymi, którzy potrafią go docenić. To coś bardzo cennego – i jestem dumna, że to w sobie odnalazłam.

Kobieta, 35 lat

Nigdy nie byłam w stanie wyzwolić się do tego stopnia, żeby móc choćby tylko wyobrazić sobie, że przeżywam orgazm. Satysfakcja partnera zawsze była dla mnie ważniejsza. Problemy z samooceną odbijały się na moim życiu seksualnym, a nikt nigdy nie był w stanie sprawić, żebym poczuła się na tyle bezpiecznie i pewnie, bym potrafiła być sobą i po prostu odpuścić.

Kobieta, 21 lat

Każda z nas, dzięki swoim działaniom, może przyczyniać się do poszerzenia ogólnego rozumienia tego, czym jest kobiecość i co oznaczają życiowe wybory. Każda z nas rodzi się jako zmysłowa i erotyczna istota, ale ten potencjał musimy ponownie odnaleźć w sobie i wykorzystać już jako dorosłe osoby. Czasami bardzo pomocny okazuje się dobry partner, który jednym spojrzeniem jest w stanie sprawić, że nasza zmysłowość zalśni najjaśniejszym blaskiem. Jednak ostatecznie to my same musimy rozpoznać swoje ograniczenia – i wynieść się ponad nie. Kiedy tego dokonamy, ostrożność, której się nauczyłyśmy, dorastając, może zacząć ustępować przyjemności, a u samego szczytu - całkowitej wolności.

Kobiety twojego życia – jaki miały wpływ na twoją seksualność?

Część z nas bardzo wcześnie zdaje sobie sprawę, że kobietą można być na wiele różnych sposobów. Dla mnie na przykład ważnym doświadczeniem był miesiąc, który spędziłam swego czasu we Włoszech. Miejscowe damy z dumą obnosiły się ze swoją kobiecością, podkreślały ją, emanowały seksualnością w zupełnie inny sposób niż ten, do którego się przyzwyczaiłam, żyjąc w Finlandii.

Kobiety, które otaczają nas, gdy dorastamy, dają nam również wzorce dotyczące cielesności. To, jak wyrażają się poprzez ubiór, makijaż, mowę czy gesty, rzutuje na obraz kobiecości, który kształtuje się w naszych głowach.

Czy twoją mamę zawsze irytowały pomalowane kobiety? Czy głową rodziny był mężczyzna, który w każdej kwestii miał ostatnie słowo? Czy musiałaś zapinać koszule do ostatniego guzika; upewniać się, że każda spódnica ma odpowiednią długość? Czy w twoim środowisku kobieta mogła swobodnie tańczyć, cieszyć się życiem?

Dobrze jest poznać swoje korzenie. Nie zawsze największy wpływ ma na nas matka – czasem może to być starsza siostra, chrzestna, nauczycielka w szkole czy trenerka na zajęciach sportowych. Nawet dzisiaj kobiety często wychowuje się w nastawieniu, że mają zaspokajać potrzeby mężczyzn. Bardzo mało uwagi poświęca się ich własnym potrzebom czy aspiracjom. Jeśli same nie nauczyłyśmy się dopominać o równe traktowanie, nic dziwnego, że mamy z tym problemy w łóżku.

Warto przystanąć na chwilę i zastanowić się nad środowiskiem, w którym dorastałyśmy, i nad panującym w nim rozkładem władzy. Również nasze przyjaciółki (lub przyjaciele) mogą – szczególnie w dzieciństwie – mieć ogromny wpływ na to, jak postrzegamy własną kobiecość i seksualność. Z przyjaciółmi dzielimy się dużą częścią naszego życia, ważnymi momentami i różnymi stanami emocjonalnymi. Między bliskimi znajomymi często panuje też wyzwolony sposób mówienia, co pozwala na swobodne rozmowy o seksualności. Trudności w tej sferze są jednak tak intymne i prywatne, że często podlegają niewypowiedzianej zmowie milczenia. Wiele kobiet, które dzieliły się ze mną swoimi doświadczeniami, zwróciło uwagę na to, jak samotna jest osoba musząca mierzyć się z problemami natury seksualnej – nawet jeśli sama bardzo chce z kimś o nich porozmawiać.

Pomocne ćwiczenie

• W jakim otoczeniu dorastałaś jako kobieta?
• Jaka mogłaś, a jaka powinnaś była być?
• Czy prowadziłaś z przyjaciółkami głębokie rozmowy na temat seksualności?
• Jaką byłabyś kobietą, gdybyś potrafiła całkowicie wyzwolić swoją seksualność?
• Jak wyglądałby twój taniec?
• Co możesz zrobić, żeby poczuć się wolną?

Fragmenty pochodzą z książki „Daj sobie prawo do przyjemności. Rzecz o orgazmie, kobiecości i nie tylko”, w której Marja Kihlström, fińska seksterapeutka i edukatorka zachęca kobiety do odkrywania i poznawania własnej seksualności.