Za kulisami „Szwagra”- napięcia, emocje i nieoczywiste relacje

Rodzinę Gajdów poznajemy na ślubie Ewy i Bronisława, którzy jak każda młoda para wierzą, że będą ze sobą na zawsze. Jednak nie od dziś wiadomo, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciach, a w rzeczywistości bywa rożnie. Mijają lata i w małżeństwie Ewy pojawiają się pierwsze rysy, a rodzina, która powinna się wspierać wybiera pozory i odwraca wzrok od problemów. Impas trwa. Dopiero, gdy w końcu dojdzie do eskalacji przemocy rodzinnej, wobec której wymiar sprawiedliwości jest bezsilny, rodzina Gajdów podejmuje działania. Jednak jest już za późno na rozmowę i jedyne co zostaje, to zareagować przemocą na przemoc.

"Szwagier" to nowy film reżysera Szymona Jakubowskiego ("Jak żyć?"), który jest także autorem scenariusza. Fabuła oparta jest na historiach związanych z przemocą domową i trudnym losem jej ofiar, pozostawionych samym sobie. „Szwagier” nie jest jednak ciężkim kinem społecznym, ale filmem o poszukiwaniu sprawiedliwości za wyrządzone krzywdy. W rolach głównych występują: Paulina Gałązka ("Zamach na papieża"), Aleksandra Adamska ("Ślub doskonały"), Aleksandra Konieczna ("Ostatnia rodzina"), Maciej Kosiacki ("Kulej. Dwie strony medalu"), Arkadiusz Detmer ("Symetria") i Tomasz Sobczak ("Generał - zamach na Gibraltarze").

- „Szwagier” to historia o nas samych. O naszych wadach, gniewie i bezsilności. O nienawiści i miłości w obrębie jednej rodziny. Głęboko wierzę, że choć sama opowieść nie należy do najłatwiejszych, to właśnie teraz najbardziej jej potrzebujemy. Moim bohaterem jest mściciel. Ale nie taki w pelerynie i masce na twarzy. To każdy z nas. Czyjś syn, brat, ojciec. To sąsiad z naprzeciwka. Everyman, który choć tego nie chce, w sytuacji skrajnej nagle bierze sprawy w swoje ręce. Uczy się nas, że mamy przestrzegać prawa i poruszać w obrębie dekalogu etycznego, ale system jest olbrzymi. I bardzo często zatrzymuje się w martwym punkcie. To właśnie o takim problemie jest ta historia. Próba zadania pytania - co zrobić, gdy sąd, politycy, policja czy zwykła ludzka przyzwoitość nie działają…Formalnie film różni się od tego co na co dzień oglądamy w kinie. Zdecydowałam się opowiedzieć tą historię serią mastershotów skupiając się na chwilach, ważnych momentach w życiu bohaterów jednej rodziny, po których już nic nie będzie takie samo. To osiem lat z życia rodziny, osiem lat progresu przemocy i terroru rodzinnego. Osiem lat impasu, który nieuchronnie zmierza do tragedii" - mówi reżyser Szymon Jakubowski