Zdarza się, że w najmniej sprzyjających okolicznościach dziecko nagle użyje wulgarnego słowa, którego na pewno nie usłyszało w domu. Co robić? Zawsze tylko jedno – zachować stoicki spokój.
1. Gdy dziecko przeklnie w złości, nie odbieraj mu prawa do wyrażania silnych emocji.
Powiedz: „Jesteś bardzo zły. Tylko że to bardzo brzydkie słowo, lepiej jest mówić…” – i tu zaproponuj ciekawe zamienniki w rodzaju: „do licha, o, mamuniu”.
2. Gdy w normalnej rozmowie dziecko użyje wulgaryzmu, zapytaj spokojnie
: „Co to znaczy?” Udaj, że nie wiesz. Odpowiedź będzie wymagać od dziecka wysiłku (tłumaczenia), więc je speszy. Gdy nie będzie ci chciało powiedzieć albo zacznie coś nieporadnie tłumaczyć, powiedz jakby cię nagle olśniło: „Aha, tobie chodzi o kupę, waginę, członka, uprawianie miłości, bo chodzi ci o to, żeby ktoś wyszedł?”. Zastąp słowo niewłaściwe właściwym i na tym zakończ temat.
3. Czasem dzieci przeklinają z premedytacją.
Gdy dziecko przeklina przy dziadkach lub na ulicy przy obcych, to sygnał, że walczy z tobą.Ono już wie jak wielką moc mają brzydkie słowa i że za ich pomocą, jak za pomocą czarodziejskiego zaklęcia wywołuje się twoją frustrację. Odbierz mu władzę nad sobą – przestań słyszeć przekleństwa. Nie reaguj. Ignoruj. Zmieniaj temat, udawaj, że byłaś tak zamyślona, że nie usłyszałaś.
4. Nie popadaj w skrajności, nie przywiązuj do tego aż takiej wielkiej wagi.
To, że dziecko użyje czasem wulgaryzmu, nie świadczy o matce. Przestań tak myśleć. Z drugiej strony, w żadnym razie nie wybuchaj śmiechem, nie powtarzaj reszcie domowników, co mały dziś powiedział. Nie zachęcaj go do przeklinania.
5. Gdy na ulicy ktoś usłyszy przekleństwo i zareaguje, pozwól mu zwrócić swojemu dziecku uwagę.
Niech ono zobaczy, jaki jest oddźwięk społeczny na takie zachowanie. Raczej zrób minę, że się zgadzasz z tymi uwagami. To, że ktoś zwróci twojemu dziecku uwagę, nie jest dla dziecka traumą, nie odbieraj tak tego.
6. Jeśli twoje dziecko interesuje się wulgaryzmami, to znaczy, że interesuje się językiem i ma niezaspokojoną potrzebę imponowania.
Czas zatem, żebyś nauczyła go trudnych logopedycznie wierszyków, słów, którymi może zaimponować dorosłym. Rozszerz słownictwo dziecka o niebanalne słowa, a będzie miało coś pozytywnego do popisywania się.
7. Jeśli dziecko często wplata wulgaryzmy, na przykład w samotnej zabawie czy podczas rozmowy, przyjrzyj się jak w domu mówicie.
Czasem zupełnie nieświadomie używa się wulgaryzmów lub śmieje z żartów z brzydkim słowem.
8. Nie przejmuj się, gdy drugi rodzic przeklina przy dziecku, pęka ze śmiechu, słysząc w jego ustach wulgaryzmy.
Jeśli nie możesz się w tej sprawie porozumieć – zachowaj swoje priorytety. Nie martw się, że dziecko poczuje się zagubione. Nic podobnego. Dziecko ma naturalny dar wyczuwania, co przy kim mu wolno. Mama nigdy nie przeklina i nie lubi przekleństw – niech dziecko wyrasta, widząc, że żyjesz według tej zasady.
9. Jeśli twoje dziecko ma kolegę, który przeklina, to jeszcze nie powód, żeby z nim zrywać znajomość.
To raczej dobra okazja na akcję wychowawczą. Zaproś kolegę do domu i zwyczajnie, jak z własnym dzieckiem, zastąp, zamień, wytłumacz. Nie obrzydzaj tego kolegi i nie osądzaj go, nie podawaj jako przykład najgorszego zachowania, tylko potraktuj jak swoje dziecko. Wychowaj go. Przecież w końcu wszystkie dzieci są nasze!