Al Pacino, pamiętny z legendarnego „Ojca chrzestnego” czy lirycznego „Zapachu kobiety” tym razem wciela się w postać samotnika, który nie pogodził się z odejściem ukochanej kobiety. „Manglehorn” w reżyserii jednego najciekawszych amerykańskich twórców młodego pokolenia, Davida Gordona Greena od dziś w kinach.
Angelo Manglehorn żyje samotnie, pogrążony we wspomnieniach, większą bliskość czując do swojego kota niż do ludzi. Przed laty sprowadził się do małego miasteczka, gdzie niewielu mieszkańców zna jego przeszłość. Utrzymuje sporadyczne kontakty jedynie ze swoim z synem i z dawnym uczniem.
– Jest sugestia, że wcześniej miał on zupełnie inne życie – zauważa Pacino. – I to ono doprowadziło go do bycia ślusarzem. Nosi jeden kolczyk, ma dziwne przyzwyczajenia. Ale David uznał, że widz nie musi tego koniecznie wiedzieć. Wystarczy przeświadczenie, że dawno temu był w tym mężczyźnie konflikt, coś co sprawiło, że musiał ruszyć przed siebie, uciec przed czymś i znalazł się w tym miasteczku, ciesząc się swoistą wolnością. To człowiek zdolny do miłości, ale też mocno poraniony.
Raz w tygodniu Manglehorn celebruje swój mały rytuał: odwiedza lokalny bank, w którym pracuje intrygująca go kobieta (nagrodzona Oscarem za rolę w „Fortepianie” Holly Hunter). Para samotników nawiązuje nić porozumienia, ale gdy dzielący ich dystans zacznie maleć, Manglehorn niespodziewanie znajdzie się na emocjonalnym rozdrożu. Będzie zmuszony dokonać wyboru między bezpiecznym życiem a nieznanym, które może przynieść każdy nowy dzień.
Podczas tworzenia historii postaci Green i Logan rozważali wariant, w którym Manglehorn mógł wcześniej prowadzić żywot przestępcy. - Wyobrażaliśmy go sobie jako figurę wręcz legendarną. To mogłaby być postać, którą Al grał w ‚Strachu na wróble’, ale 40 lat starsza – opisuje ją Logan. – Ktoś kto w młodzieńczych latach miał spore ambicje, ale wybory przez niego dokonywane kosztowały go relację z bliskimi. – Jednym z pytań, nad którym długo się zastanawialiśmy, było: dlaczego Clara mogła go zostawić? – mówi Green – Może dlatego, że wybrał los przestępcy zamiast niej? Ale kiedy zaczęliśmy pisać, zrozumieliśmy, że będzie on bardziej wiarygodny, jeśli jego życie wcale nie będzie wyjątkowe.
mat.pras.Gutek Film