Jeśli w Zamku Królewskim w Warszawie byliście ostatnio w czasach szkolnych, nadarza się właśnie okazja, aby to miejsce odwiedzić ponownie. Otwiera się tu bowiem wystawa, która może stać się wydarzeniem sezonu.
„Niech nas widzą! Wizerunek, strój, ciało”, to wielowymiarowa opowieść o historii stroju jako języku symboli. Na wystawie zgromadzono blisko 250 dzieł sztuki i eksponatów wypożyczonych z Luwru, Wawelu, Kunsthistorisches Museum w Wiedniu.
Pośród obiektów prezentowanych na wystawie są zarówno królewskie insygnia, takie jak płaszcz koronacyjny Stanisława Augusta, miecze ceremonialne, pasy kontuszowe, jak i dzieła dawnych mistrzów – Rafaela czy van Dycka. Obok nich wystawiono prace współczesnych artystów, m.in. Zofii Kulik, Karola Radziszewskiego, Natalii LL, Magdaleny Abakanowicz, czy Edwarda Dwurnika.
Ważną funkcję na ekspozycji pełnią również prezentowane kreacje oraz akcesoria haute couture i prêt-à-porter światowych projektantów i domów mody z Kolekcji Adama Leja. Ich twórcami są m.in. Coco Chanel, Elsa Schiaparelli, Cristóbal Balenciaga, Christian Dior, Gianfranco Ferré, John Galliano, Alexander McQueen, Paco Rabanne, Daniel Roseberry, Yves Saint Laurent, Vivienne Westwood i Franck Sorbier.
Karol Radziszewski, Henryk Walezy z cyklu Poczet, 2017 / Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (Fot. materiały prasowe)
„Niech nas widzą!”, Zamek Królewski w Warszawie, 10 października 2025 – 8 lutego 2026
W nowym gmachu Muzeum Wojska Polskiego na terenie Cytadeli, który sam w sobie, jest wart zobaczenia, do końca stycznia 2026 roku można oglądać pięćdziesiąt dzieł Zdzisława Beksińskiego. Wśród nich są obrazy, rysunki, fotografie i grafiki udostępnione z okazji tej wystawy przez różne muzea i prywatnych kolekcjonerów. Większość z nich zostanie pokazana w Warszawie po raz pierwszy.
Wystawie towarzyszą pokazy multimedialne (projekcje 3D i doświadczenia VR), dzięki którym można wejść głębiej w hipnotyzujący świat twórczości Zdzisława Beksińskiego.
(Fot. Włodzimierz Wasyluk/Forum)
„Beksiński na Cytadeli Warszawskiej”, 4 października 2025 roku do 31 stycznia 2026 roku
Wystawa prezentuje twórczość dwóch znaczących artystów przełomu XIX i XX wieku, poruszających problematykę maskarady, teatru i cyrku, sennych marzeń, erotyki i śmierci. Artyści ci byli mocno zakorzenieni we własnych kulturach i środowiskach artystycznych: w modernistycznych kręgach Młodej Belgii i Młodej Polski. Ensor przypominał tradycje sztuki niderlandzkiej z jej rubasznym poczuciem humoru, przewrotnością i moralizatorstwem oraz ludowy teatr jarmarczny i żywy we Flandrii karnawał uliczny. Wojtkiewicz, zanurzony w świecie baśni i sennych wizji, odkrywał świat kabaretu, teatrzyku Zielony Balonik, krakowskiej szopki.
Witold Wojtkiewicz, Porwanie królewny (Ucieczka) z cyklu "Z dziecięcych póz", 1908, Muzeum Narodowe w Warszawie (Fot. materiały prasowe)
„Czarny karnawał. Ensor / Wojtkiewicz”, do 11 stycznia 2026
16 października rozpocznie się wystawa, która otwiera archiwa instytucji, by na nowo spojrzeć na fenomen „przyjaźni narodów” i międzynarodowych relacji artystycznych w czasach PRL. Ekspozycja zestawia archiwalne materiały z nowymi pracami współczesnych artystek i artystów, którzy pytają, co dziś zostało z idei „internacjonalistycznych przyjaźni” sprzed 1989 roku i jak mogą one kształtować nasze wyobrażenia o wspólnej przeszłości i przyszłości.
Aravani Art Project, JA/MY, 2020, mural, Mahim (E) Art, District, Mumbaj. Fot. Pranav Gohil
„O czym wspólnie marzymy? Globalne związki - porzucone przyjaźnie”, 17października 2025 – 8 lutego 2026
Nową odsłonę wystawy stałej, prezentującej sztukę XX i XXI wieku z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, będzie można zwiedzać od 17 października. Na trzech piętrach zostanie pokazanych kilkaset prac 216 artystów, artystek i grup artystycznych z Polski i ze świata. – To jeden z najważniejszych polskich projektów muzealnych o zasięgu międzynarodowym w 2025 roku. Wystawa powstała na bazie jednej z najważniejszych kolekcji sztuki XX i XXI wieku. Pokazuje najważniejsze zjawiska artystyczne, opowiada także historię samego muzeum – instytucji, która od lat trzydziestych ubiegłego wieku jest centrum europejskiej awangardy – mówi Daniel Muzyczuk, dyrektor Muzeum Sztuki w Łodzi.
Wilhelm Sasnal, Wanda Wiłkomirska, 2005, dzięki uprzejmości artysty i Fundacji Galerii Foksal
„Sposoby widzenia”, od 17 października