Pytania, które Jung zadawał swoim pacjentom na kozetce, nie są łatwe ani przyjemne. Uczeń Freuda twierdził, że aby odkryć, co naprawdę nas trapi i uleczyć wewnętrzny ból trzeba wydobyć na powierzchnię to, co nieświadome. Dlatego pytania psychoanalityka uwierają nas i dotykają najczulszych punktów, które chcemy schować przed światem w obawie przed rozpadem wszystkiego, co znamy. Ale bez zerwania zasłony milczenia, którą okryliśmy nasze bolączki, nigdy nie poznamy siebie – twierdził Jung. I nigdy nie zaznamy ulgi, którą daje prawda.
Czy odważysz się odpowiedzieć na pytania, które mogą rzucić zupełnie nowe światło na twoje życie i to, kim jesteś? Zrób małe ćwiczenie i przez kilka minut pochyl się nad tym, nad czym na co dzień się nie zastanawiasz – lub wręcz odsuwasz od siebie w strachu przed odkryciem czegoś niepokojącego. Pewnie poczujesz dyskomfort, ale on minie – a ty być może lepiej zrozumiesz swoje motywacje i poznasz nieuświadomione mechanizmy, które tobą rządzą. Jak mawiał Carl Gustav Jung:
„Dopóki nie uczynisz nieświadomego świadomym, będzie ono rządziło twoim życiem, a ty będziesz nazywał to przeznaczeniem”
Jeśli chcesz naprawdę poznać siebie, odpowiedz na te 5 pytań. Bądź ze być ze sobą maksymalnie szczery/szczera. Nie udawaj, nie okłamuj się – spróbuj dotknąć prawdy.
Jung celowo nie pytał o to, jaki ktoś jest, lecz jaki musi być i po co gra określoną rolę. Wiele z nas codziennie zakłada maski, które spełniają rozmaite funkcje – na przykład dają nam wygodną wymówkę, żebyśmy nie musieli konfrontować się z czymś kłopotliwym. Dzięki nim możemy czerpać też określone korzyści. To pytanie pomaga nam uświadomić sobie, na ile to, kim jesteśmy, pochodzi z naszego wnętrza, a na ile jest wykalkulowaną strategią.
Często jest tak, że definiujemy swoją osobowość poprzez traumy i złe doświadczenia, które nas spotkały. One nas konstytuują, współtworzą naszą tożsamość, osadzają w roli ofiary. Jung pyta więc: co się stanie, gdy zniknie źródło twojego cierpienia? Gdy rany z dzieciństwa się zagoją, gdy zniknie głód miłości, gdy pojawi się ktoś, kto wypełni pustkę, którą czujesz? Czy wiesz, kim wtedy będziesz? To pytanie uświadamia nam, że czasem tkwimy w destrukcyjnych schematach myślenia, bo – paradoksalnie – tak jest łatwiej. Wyjście z roli ofiary wiąże się z większą wolnością i odpowiedzialnością za swoje życie. Ale czy na pewno jej chcesz, czy uciekasz przed nią, pielęgnując w sobie poczucie krzywdy i niezrozumienia?
Zrób rachunek sumienia i pomyśl, jak często kłamiesz: sobie, bliskim i całemu światu. Czujesz się fatalnie, a zapytana/-y o samopoczucie odpowiadasz „mam się świetnie”? Nie masz ochoty spełniać czyichś próśb, ale poproszona/-y o przysługę zawsze mówisz „oczywiście, pomogę”? W tych wszystkich momentach, w których oszukujesz sam siebie, nie żyjesz naprawdę – uważał Jung. Dzięki tym pytaniom dowiesz się, na ile żyjesz w prawdzie, a na ile fałszujesz tworząc iluzję życia.
„Nie stajemy się oświeceni, wyobrażając sobie światło, lecz czyniąc ciemność świadomą” – brzmi jeden z najsłynniejszych cytatów Junga. Dlatego, by osiągnąć wewnętrzną równowagę i integralność, nie możesz w nieskończoność uciekać. Zejdź aż do samego dna swojej duszy i wydobądź na powierzchnię to, co najbardziej cię przeraża i od czego stale uciekasz. Ta konfrontacja nie będzie łatwa, ale jest niezbędna, aby odzyskać spokój i harmonię.
Czytaj też: Psychoanaliza – czym jest? Co ukrywa twoja nieświadomość?
Finałowe pytanie, które wszystko weryfikuje. Czy żyjesz naprawdę - czy tylko odgrywasz rolę, którą napisał dla ciebie ktoś inny? Na ile potrafisz być naprawdę sobą, a na ile sądy i oczekiwania innych zrobiły z ciebie aktora, który nigdy nie schodzi ze sceny, nawet gdy wokół nie ma publiczności? Nie brakuje ludzi, którzy są gotowi grać sami przed sobą, bo już dawno zapomnieli, kim są. Dlatego spróbuj odciąć się od ludzi, zapomnij o instagramowych lajkach, pogrąż się w samotności i sprawdź, co czujesz. To proste ćwiczenie przypomni ci, kim naprawdę jesteś.