W 1911 roku Maria Skłodowska-Curie otrzymała Nagrodę Nobla za wydzielenie czystego radu. Jubileusz 2011 obfitował w wydarzenia i publikacje poświęcone wielkiej uczonej. Na rynku wydawniczym pojawiała się ostatnio powieść Joanny Szczepkowskiej.
Francuska ekipa kręci film o uczonej, w której główna rola przypada Polce, Marcie. Szybko okazuje się, że to, jak widzą obraz producenci, bardzo różni się od tego, co chce zagrać aktorka. Marta mocno angażuje się w projekt. Przekracza granice aktorstwa – chce doświadczyć tego, jak żyła Skłodowska. Działa na granicy szaleństwa i nie powstrzymuje jej nawet rezygnacja Francuzów z projektu. W powieści mocno obecne jest także inna postać z przeszłości : Margaret Carlough, robotnica z amerykańskiej fabryki, w której używano radu. Oba duchy przeszłości silnie oddziałują na losy współczesnych bohaterów.
Joanna Szczepkowska stworzyła fabułę kilkupoziomową. Wszystko jest na pozór normalne: jakiś dom na warszawskiej Pradze, samotna matka, produkcja filmowa. Fakt: na topoli przed domem rośnie jemioła, córka samotnej matki-wróżki ma nienaturalnie wielkie stopy, a producent z Francji wcale nie chce mieć w głównej roli polskiej aktorki, ale fabuła mogłaby potoczyć się całkiem zwyczajnie. Tymczasem autorka odrzuca oczywistą narrację: wprowadza fragmenty scenariusza, korespondencję, wyjątki z autentycznych listów uczonej, maile bohaterów. Powoli odkrywa przed czytelnikiem kolejne sekrety.
Powieść bardzo interesująca, a dodatkowo dobrze udokumentowana. Przypisy bibliograficzne świadczą o przygotowaniu do pisania o życiu Marii Skłodowskiej. Uznanie za rzetelność!
Wydawnictwo Świat Książki, Warszawa 2011, s. 224