Zdobądź, kup, wyglądaj, miej – atakują reklamy. Skończ studia, zmień pracę, zrób wreszcie porządek – naciskają rodzice. Swoje dokładają znajomi, otoczenie, mody. Tak żyjemy – pod pręgierzem oczekiwań, presji, wymagań innych.
Sami siebie też nie oszczędzamy.
| Coraz więcej z nas chce jednak żyć inaczej. I nie są to wcale ludzie starszego pokolenia, tylko młodzi, zmęczeni wyścigiem szczurów, zniechęceni przykładem wiecznie zagonionych rodziców. Mówią, że nie dla nich nadęty balon idealnego wizerunku. Chcą mieć prawo do błędów, niedociągnięć, niedoskonałości. Żyć w zgodzie ze sobą. Nie napinać się. Zatem koniec z dyktaturą bycia doskonałym? Kobiety z młodego pokolenia odpowiadają: „Nie chodzi o to, żeby popadać z jednej skrajności w drugą, tylko żeby odpuszczać sobie to, co nam nie służy i co nie jest nasze. Trzeba sobą być i więcej nic”. |
(…)