„Bez ciebie mnie nie będzie. Historia Jacka i Grażyny Kuroniów” – taki tytuł ma nosić film biograficzny, który ukaże losy małżeństwa słynnych opozycjonistów. Reżyserią obrazu ma się zająć Piotr Domalewski, który już wcześniej poruszał w swoich filmach temat polskiej historii i sięgał do wątków z PRL-u.
Domalewski ma na swoim koncie m.in. doceniony przez krytyków film „Cicha noc” (2017), a także „Hiacynt” (2021) opowiadający o nagonce na homoseksualistów przeprowadzonej w latach 80. przez władze PRL-u. Tym razem reżyser nakręci filmową biografię Jacka i Grażyny Kuroniów, małżeństwa, które wspólnie działało na rzecz demokracji i praw człowieka w komunistycznej Polsce. Akcja filmu ma się skupiać na latach 80., dekadzie intensywnych działań obozu Solidarności, który odegrał kluczową rolę w kształtowaniu się przemian ustrojowych. Jak zapowiadają twórcy, produkcja ma być czymś więcej niż kinem historycznym i poruszać także wątki osobiste bohaterów – w tym kwestię emocjonalnych kosztów, które musieli ponieść w działaniach na rzecz wolnej Polski.
Na razie wiadomo, że w postać Jacka Kuronia wcieli się Arkadiusz Jakubik. Aktor miał już okazję współpracować z Piotrem Domalewskim przy filmie „Cicha noc”. Odtwórczyni Grażyny Kuroń nie jest jeszcze znana. Jak podaje serwis Filmweb, autorem zdjęć będzie Michał Sobociński, który pracował m.in. przy „Filipie”, a stanowisko producenta obejmie Robert Kijak (Next Film).
Jacek Kuroń był jednym z kluczowych działaczy opozycji demokratycznej w PRL-u, współtwórcą Komitetu Obrony Robotników (KOR) w 1976 r., doradcą „Solidarności” oraz jednym z najbardziej znanych więźniów politycznych tamtego okresu.
Grażyna Kuroń wspierała działalność męża oraz aktywnie angażowała się w pomoc represjonowanym i ich rodzinom. Jej mieszkanie było często punktem kontaktowym dla opozycjonistów i miejscem spotkań konspiracyjnych. Kuroniowie uczestniczyli w organizowaniu pomocy materialnej, prawnej oraz moralnej dla prześladowanych, zarówno działaczy politycznych, jak i zwykłych obywateli.
Po 1989 roku Jacek Kuroń odegrał ważną rolę jako minister pracy i polityki społecznej (1989–1990, 1992–1993), współtworząc fundamenty polityki społecznej demokratycznej Polski.