Spośród nowości wydawniczych ostatnich tygodni wybraliśmy lektury, na które szczególnie warto zwrócić uwagę: wypożyczyć, kupić, a potem puścić dalej w świat.
Pomiędzy ucieczka z Iranu w samo serce francuskiego tygla. O tym opowiada porywający debiut Négar Djavadi.
Jak Iranka została paryżanką? Główna bohaterka Kimja snuje opowieść o swojej rodzinie, ojczyźnie i ucieczce do Francji. Islamska Republika Iranu tłamsi wolność i wszelką odmienność, a Kimja nie mieści się w przyjętej normie. „Powiecie mi: historia dziewczynki, której ojciec chce mieć syna i która zachowuje się jak chłopczyca, a wreszcie staje się lesbijką, to stereotyp”, opowiada. Ale w Teheranie to nie stereotyp, tylko bardzo poważny problem. Nie przystajesz – musisz się dopasować albo nie jesteś mile widziana. Oba rozwiązania mają swoją cenę. Kimja nosi w sobie najwyraźniej gen buntu, bo jej rodzice są politycznie zaangażowani. W nowym francuskim domu też trudno się odnaleźć, wspomnienie reżimu i represji tkwi zbyt głęboko (to jak „choroba weteranów Wietnamu”). Kimja zwraca się często do „zachodniego czytelnika”, ujawnia przed nim tajemnice obyczajowości, rytuałów, nakazów i zakazów, wyznaczających rytm życia w jej ojczyźnie, ale opisuje też paradoks wygnania, życia wiecznie gdzieś pomiędzy. Najlepsze, co może z tego wyniknąć, to porywająca opowieść.
Fot. materiały prasowe
Marek Bieńczyk jest mistrzem eseju (nagrodę Nike otrzymał przed laty za „Książkę twarzy”), a może po prostu jest mistrzem słowa. Warszawski Grochów to u niego świat z innego wymiaru i pełnokrwisty bohater. Jest w tym jakieś szaleństwo, a w szaleństwie metoda, jak pisze autor: „rozpierducha wytworzyła na rondzie Wiatraczna formy na tyle niejasne i sprzeczne, że przejmowały swoim chaosem; tak widocznie musiało być i coś to miało znaczyć”. Bieńczyk szuka tych znaczeń z ogromnym wdziękiem. Spogląda wstecz i zagląda w każdy zaułek.
Fot. materiały prasowe
Miało być jak w bajce: mąż, gromadka dzieci, życie jak na Instagramie. Ale bohaterka Kariny Sawaryny, poniekąd jej alter ego, już w dniu ślubu uchodzi za „przeterminowaną”. Jest po trzydziestce, nie może zajść w ciążę. Sięga po wszystkie metody, jakie się nawiną, idzie nawet na pielgrzymkę. Ciężarnych kobiet coraz mocniej nienawidzi, a w sieci woli sprawiać pozory zadowolonej. Za to różni „życzliwi” chętnie ją pocieszają, diagnozują, udzielają nieproszonych porad („Tarczycę badałaś?”). Ten olśniewający debiut Ukrainki Kariny Sawaryny szczerze bawi i wzrusza.
Fot. materiały prasowe
Rodzinie Barnesów wszystko się powoli rozlatuje. Dickie, ojciec, zarządza podupadającym salonem Volkswagena. Jego żona jest wiecznie zła, a po cichu rozpamiętuje dawną miłość. Ich dorastające dzieci nie mogą liczyć na wsparcie. Dom kojarzy im się raczej z wojennym frontem niż azylem, a gdy znika majątek, objawiają się głębsze problemy. Zderzenie uczuć z twardą walutą porusza tu najmocniej. Irlandczyk Paul Murray kąsa bez znieczulenia, nie rozmiękcza swojej powieści nadmiarem poczucia humoru, nie daje złudzeń. I nie zostawia obojętnym.
Fot. materiały prasowe