Twórca „1670” nakręcił kolejną komediową perełkę z Barłomiejem Topą. Czy „LARP. Miłość, trolle i inne questy” przebije hit Netflixa?

Reżyser serialu „1670” nakręcił komedię o dorastaniu, jakiej w polskim kinie jeszcze nie było. O czym opowiada „LARP. Miłość, trolle i inne questy”?

Droga komedii „LARP. Miłość, trolle i inne questy” zaczęła się już ponad dekadę temu, od krótkiego metrażu w reżyserii Kordiana Kądzieli, twórcy odpowiedzialnego m.in. za sukces serialu Netflixa „1670”. Czując niedosyt i potencjał tej historii, reżyser postanowił jednak wrócić do projektu po latach: podejść do niego na nowo, rozbudować go i przenieść na wielki ekran – tym razem maksymalnie zbliżając się do głównego bohatera, nastoletniego Sergiusza, i wykorzystując jego największy atut: bogatą wyobraźnię. Tak powstał jego fabularny debiut – pełna akcji i dobrego humoru inteligentna komedia przygodowa będąca jednocześnie poruszającą opowieścią o dojrzewaniu, szkole, pierwszej miłości, niełatwych rodzinnych relacjach, poznawaniu swojej wewnętrznej siły oraz... pewnym wyjątkowym hobby. Co jednak kryje się pod tym tajemniczym tytułem?

Czytaj także: Dlaczego „1670” to najlepszy serial do obejrzenia z rodziną w święta?

Wszystko rozbija się o live action role-playing, w skrócie LARP, czyli terenowe gry fabularne, których uczestnicy wspólnie tworzą i przeżywają opowieści, wcielając się w wybrane przez siebie role i odgrywając je w realnym świecie. Trolle to, rzecz jasna, wywodzące się z mitologii nordyckiej i skandynawskich wierzeń ludowych stwory, a questy – odmiana gier terenowych polegających na poszukiwaniu skarbów. Jest jeszcze miłość – jej tłumaczyć teoretycznie nie trzeba, chociaż ze świecą szukać tego, kto z ręką na sercu przyzna, że rozumie, czym ona tak naprawdę jest.

Te cztery elementy nieustannie zaprzątają głowę bohatera filmu. Sergiusz (debiutujący na dużym ekranie Filip Zaręba, student krakowskiej szkoły teatralnej), wycofany uczeń technikum – niezrozumiany przez rodzinę i prześladowany przez rówieśników z powodu pasji do fantastyki i gier typu LARP – w świecie wyobraźni i przygód spod znaku magii i miecza jest prawdziwym herosem: męskim, dzielnym, niepokonanym. W świecie realnym – już niekoniecznie. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, gdy w jego klasie pojawia się nowa uczennica – piękna Helena, w której bohater zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Niestety dziewczyna zaczyna kolegować się z grupą popularnych uczniów. Sergiusz czuje, że w starciu ze szkolnymi trollami ma nikłe szanse na zdobycie jej serca. Wszystko zmienia się jednak, gdy niespodziewanie odkrywa tajemnicę nastolatki, a do miasta przybywa sławny autor bestsellerów, ekscentryczny Louis Lacroix.

„LARP. Miłość, trolle i inne questy”. Recenzja filmu twórców „1670”

Kordian Kądziela, podobnie jak bohater swojego filmu, pochodzi z małego miasteczka i z autopsji wie, co to znaczy być outsiderem na prowincji. Co więcej, sam kilkukrotnie brał udział w rozgrywkach gier typu LARP i dobrze zna ten świat, co zdecydowanie widać na ekranie. Jego fabularny debiut to natomiast rozpięta między różnymi gatunkami opowieść: trochę kino familijne, trochę film akcji, trochę komedia, trochę fantasy, bo – jak sam podkreśla – ciekawi go przede wszystkim rozkrok między fantazją a rzeczywistością.

Z jednej strony twórca zabiera nas więc do świata elfów, orków, krasnoludów i epickich przygód, a z drugiej: przygląda się całkiem przyziemnym problemom, z którymi zmaga się dzisiaj wielu młodych ludzi: niezrozumieniem – zarówno ze strony dorosłych, którzy ciągle powtarzają tylko: „za moich czasów było lepiej”, jak i rówieśników – ale też wstydem, niską samooceną i niepewnością. To jednak kino niezwykle uniwersalne, skierowane nie tylko do młodzieży. Powiązanie motywu zderzenia pokoleń z wątkiem szalonego pisarza, nadaje natomiast fabule dodatkowego smaku i nieprzewidywalności.

„LARP. Miłość, trolle i inne questy” opowiada również o – jakkolwiek banalnie to brzmi – byciu sobą oraz maskach i różnego rodzaju pancerzach, które zakładamy wszyscy – bez względu na wiek. Czasem są to maski dosłowne – jak te, które LARP-owcy zakładają na siebie, żeby wcielić się w jakąś postać, ale najczęściej – metaforyczne. Właściwie każdy bohater ma tu jakiś pancerz, który chroni go przed światem zewnętrznym. W przypadku Sergiusza to strój elfa łucznika, w przypadku jego ojca – mundur policyjny, a w przypadku brata – mięśnie. Swoisty pancerz nosi nawet dyrektorka szkoły. Twórca pokazuje też, że tylko od nas zależy, jak je wykorzystamy: czy uczynimy z nich swoją siłę czy słabość. Jednocześnie nadaje tym wszystkim niełatwym tematom niesamowitej lekkości, a wszystko to za sprawą wybitnego scenopisarstwa i znakomitego humoru, który dobrze znamy z serialu „1670”. Jeśli lubicie zatem ten hit Netflixa, „LARP. Miłość, trolle i inne questy” również was nie zawiedzie.

Co, więcej w filmie wystąpiła też plejada gwiazd właśnie z „1670”: Bartłomiej Topa, czyli Jan Paweł, wciela się tu w ekscentrycznego pisarza-celebrytę. Jego ekranowy sąsiad, czyli Andrzej Kłak – zagrał nauczyciela. Martyna Byczkowska, alias Aniela, kreuje postać Heleny – wybranki serca głównego bohatera, a Michał Balicki, jej serialowy brat, tym razem gra brata głównego bohatera. Najbardziej wyrazistą postać stworzył tu Bartłomiej Topa jako Louis Lacroix, polski pisarz mieszkający w Kanadzie, który buduje swój wizerunek z pewnym naddatkiem. Wszystko to, oczywiście, odbywa się w oparach absurdu, co sprawia, że jego postać jest wyrazista, zauważalna, komicznie przerysowana i nie do zapomnienia. Co więcej, chyba jeszcze nigdy nie widzieliśmy Topy w tak rozległej charakteryzacji (aktor jest tu niemalże nie do poznania).

Czytaj także: „Aktorstwo to dzielenie się czymś z drugim człowiekiem – bierze się ze mnie, ale rozrasta się w innych”. Spotkanie z Michałem Sikorskim, znanym z serialu „1670”

Warto docenić też stronę wizualną filmu. Wrażenie robi już sama sekwencja otwierająca: rozgrywająca się w lesie widowiskowa scena bitwy fantasy, przefiltrowana przez wyobraźnię Sergiusza, która wygląda jak żywcem wyjęta z uniwersum „Władcy Pierścieni”. – Kręciliśmy w Polanicy na Dolnym Śląsku. Mieliśmy tylko jeden dzień. Dodatkowo plany pokrzyżował nam deszcz. Wszystko musieliśmy też zsynchronizować z rozkładem jazdy pociągów, bo nieopodal były tory i zależało nam, by w konkretnym momencie wjechał pociąg. To było ogromne wyzwanie, a zależało nam na tym, żeby widzowie, którzy pójdą do kin, już na dzień dobry byli zaskoczeni i zachwyceni tym, że da się coś takiego zrobić w Polsce – dodaje reżyser. I tak właśnie jest.

Pomiędzy zabawnymi dialogami, zwrotami akcji i różnymi trikami narracyjnymi reżyser ukrył jednak naprawdę ważny przekaz, zwłaszcza w dzisiejszych czasach. „LARP” będzie więc dla widzów nie tylko zabawną i wciągającą rozrywką, ale też filmem, który ma szanse ich poruszyć, zainspirować, a nawet dać nadzieję. Skłonić do refleksji i pomóc lepiej zrozumieć świat młodych. Jedno jest pewne: takiej komedii – tak dobrze zagranej, ładnej w obrazku i zrealizowanej z ogromnym sercem – w polskim kinie jeszcze nie było. Przekonają się o tym wszyscy, którzy jesienią wybiorą się do kin.

P.S. polecamy obejrzeć na dużym ekranie – „LARP. Miłość, trolle i inne questy” jako zbiorowe doświadczenie kinowe, zwłaszcza w odsłonie festiwalowej, działa zdecydowanie najlepiej.

Czy „Larp” przebije sukces „1670”? Nie jest to wykluczone. Póki co, film podbija festiwale w Polsce i na świecie. W sierpniu scenariusz Kądzieli i Michała Wawrzeckiego („Chyłka”) doceniono w Montrealu, a teraz obraz walczy o Złote Lwy i inne nagrody 50. FPFF w Gdyni. To znak, że polskie kino naprawdę wstaje z kolan, a fakt, że młodzi twórcy mają tak świetne i oryginalne pomysły, wciąż szukają nowych kierunków i bawią się formą, a także wykorzystują humor do poruszania ważnych tematów, jest cudownie pokrzepiający.

„LARP. Miłość, trolle i inne questy” w kinach od 17 października. Film bierze udział w Konkursie Głównym 50. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.