Po trudnych latach, kiedy zmagała się z depresją, anoreksją i uzależnieniem, Faithfull powróciła na scenę muzyczną w 1976 roku wraz z wydaniem albumu „Dreamin’ My Dreams”. Jednak to dopiero „Broken English” z 1979 roku przyniosło jej prawdziwą artystyczną odnowę. Album, inspirowany nurtem New Wave, ujawnił zupełnie nową Faithfull – z głosem szorstkim, pełnym bólu i doświadczeń. Płyta ta, pełna surowych, refleksyjnych tekstów, stała się kamieniem milowym w jej karierze, a jej charakterystyczny, zachrypnięty głos stał się synonimem dojrzałej artystki, której twórczość nieustannie ewoluowała. Krążek zdobył też uznanie krytyków i został nominowany do nagrody Grammy.
Od tego momentu Marianne konsekwentnie budowała swój status dojrzałej artystki. Współpracowała z wieloma wybitnymi twórcami, takimi jak PJ Harvey, Nick Cave, David Bowie czy Lou Reed, którzy podkreślali, jak ogromny wpływ miała na ich twórczość.
Choć muzyka była jej największą pasją, Faithfull od zawsze miała również talent aktorski. Zagrała m.in. w sztuce „Trzy siostry” Antona Czechowa oraz w „Hamlecie”, gdzie wcieliła się w rolę Ofelii. Jak przyznała po latach, jej „sceniczne szaleństwo” było częściowo wspomagane przez używki.
Nie stroniła też od bardziej nietypowych ról – w kultowym serialu komediowym „Absolutely Fabulous” wcieliła się w postać Boga, a w musicalu „The Black Rider”, współtworzonym przez Toma Waitsa i Williama Burroughsa, zagrała… diabła.
Faithfull przez lata zmagała się z wieloma problemami zdrowotnymi – cierpiała na bulimię, raka piersi oraz rozedmę płuc, którą przypisywała dekadom palenia papierosów.
W 2020 roku zachorowała na Covid-19 i spędziła 22 dni w szpitalu. Lekarze nie dawali jej dużych szans na przeżycie, jednak artystka po raz kolejny udowodniła swoją niezwykłą siłę. Rok później wydała album „She Walks in Beauty”, inspirowany poezją romantyczną.
Jej przedostatnia płyta „Negative Capability” (2018) była refleksją nad starzeniem się, samotnością i stratą. Utwór „As Tears Go By”, który wówczas ponownie nagrała, poruszył wszystkich obecnych w studiu do łez.
W uznaniu jej osiągnięć, Faithfull otrzymała liczne nagrody, w tym World Lifetime Achievement Award na Women's World Awards w 2009 roku. Francja uhonorowała ją tytułem komandora Orderu Sztuki i Literatury.
Prywatnie była trzykrotnie zamężna – z Johnem Dunbarem, Benem Brierlym oraz Giorgio Della Terzą. Pozostawiła po sobie syna, Nicholasa Dunbara.
Marianne Faithfull była artystką niepokorną, wyrazistą i autentyczną. Jej życie, pełne sukcesów i upadków, stanowi esencję rock’n’rollowej epoki. Jej twórczość pozostanie inspiracją dla kolejnych pokoleń, a jej legenda nigdy nie zgaśnie.