Piękna miejscowość z licznymi atrakcjami, wśród których trzeba wymienić lokalizację na brzegach rzeki Nabão, wspaniały Convento do Cristo wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO, a także średniowieczne kamienne uliczki, fantazyjnie ozdobione rabatami kwiatów.
Urokliwa atmosfera, bogata kultura, starożytne legendy i harmonijne życie codzienne czynią z Tomaru miasto, w którym warto zostać na dłużej, by odkryć wszystkie urocze zakątki.
W Tomarze była główna siedziba portugalskich templariuszy – zakonu oficjalnie utworzonego w 1128 r. Templariusze szybko rozprzestrzenili się po całej Europie i zdobyli ogromny majątek, co przysporzyło im wielu wrogów. Na początku XIV w. oskarżono ich o herezje i okultyzm, w końcu zdecydowano o kasacie zakonu. Rycerze zakonni znaleźli schronienie w Tomarze, gdzie wielki mistrz
Gualdim Pais wybudował zamek jeszcze w 1162 r. W 1320 r. odnowili działalność jako Zakon Chrystusowy. Dumny symbol Świętego Krzyża stał się sztandarem złotego wieku odkryć geograficznych. W mieście zakonnicy pozostawili po sobie imponujące ruiny starej warowni. W obrębie murów obronnych kryje się nienaruszony kościół i piękne krużganki. Warto wejść na wzgórze zamkowe, z którego roztacza się panorama starówki.
Klasztor i inne zabytki Tomaru
Convento do Cristo (codz. 9.00–18.30, w zimie 9.00–17.30; wstęp płatny) to labirynt schodów, przejść i zakamarków. Siedem krużganków, z których cztery otwarto dla zwiedzających, wznoszono stopniowo przez kilka wieków pod różnymi kątami. Nawet piękne wejście główne jest niekonwencjonalnie usytuowane w narożniku. Kościół templariuszy stoi po prawej stronie, zaraz przy wejściu. Prace budowlane rozpoczęły się w 1162 r., a ośmioboczny kształt kaplicy wzorowano na Grobie Pańskim w Jerozolimie. Właśnie w tym miejscu krzyżowcy, nie zsiadając z koni, modlili się o zwycięstwa w bitwach.
Kapitularz i Coro Alto, dodane dużo później, stanowią mocny kontrast z pierwotną kaplica. Wyróżnia się także XVI-wieczny krużganek klasztorny (wyłożony XVII-wiecznymi płytkami), gdzie odnaleziono groby rycerskie. Z tego miejsca można przejść na pozostałe wyższe krużganki. Z tarasu niewielkiego Claustro de Santa Bárbara widać zachwycające manuelińskie okno zdobione płaskorzeźbami przedstawiającymi maszty, węzły, dęby korkowe, korale i wodorosty. Całość wieńczą tarcza, korona i krzyż, symbolizujące zjednoczenie Kościoła i króla.
Po drugiej stronie rozpościera się las i zamkowy dziedziniec, gdzie rycerze trenowali jazdę konną i spędzali wolny czas. Jest tam również niedokończona kaplica. Niepowodzenia towarzyszące budowie przekonały przesądnych rycerzy do zaprzestania prac.
W miejskiej synagodze przy Rua Joaquim Jacinto mieści się Museu Luso-Hebraico de Abraão Zacuto (10.00–13.00, 14.00–18.00; wstęp wolny). Chociaż w żyłach wielu Portugalczyków płynie krew żydowskich przodków, a Tomar należał kiedyś do głównych ośrodków judaizmu, obecnie w mieście mieszka tylko kilku Żydów. Warunkiem ślubu króla Manuela I Szczęśliwego z Izabelą Kastylijską w 1497 r. było wydalenie tej ludności żydowskiego pochodzenia, która nie chciała przejść na chrześcijaństwo. Nikt jednak nie czuwał nad tym, by traktowano ją sprawiedliwie. Późniejsza święta inkwizycja otwarcie stosowała brutalne praktyki. Synagoga-muzeum porusza prostota i pięknymi darami z całego świata.
Ciemne, drewniane sklepienie Igreja de São João Baptista sprawia, że wnętrze kościoła jest raczej ponure. Ściany zdobi XVI-wieczne malarstwo tablicowe, przedstawiające takie sceny biblijne, jak Ostatnia wieczerza czy Salome z głową Jana Chrzciciela. Po lewej stronie widać delikatnie rzeźbioną ambonę.
Na obrzeżach miasta stoi skromny XII-wieczny kościół Santa Maria dos Olivais. Świątynia skrywa wiele grobowców templariuszy. Miejskie biuro informacji turystycznej ma siedzibę przy Avenida Dr Cândido Madureira, a regionalne – przy Rua Serpa Pinto 1, obok drogi prowadzącej na zamek.
Więcej informacji w
Berlitz - partner wielkiej akcji podróżniczej