Złość dotyczy każdego z nas, to powszechna emocja. Tak powszechna, jak i trudna do wyrażenia, zintegrowania i transformacji. Dlatego może przybiera tyle postaci, które są dla niej maskami. Kiedy ukrywamy złość?
1. Snobizm. To postawa mówiąca: „Jestem lepszy”, czyli inni muszą być gorsi. Pod tą maską kryje się złość na to, że na świecie jest ta gorsza część.
2. Sarkazm. Pojawia się, gdy chcemy ukryć złość, wymierzoną w kogoś, kogo tak naprawdę się boimy i lękamy
się z nim skonfrontować. To złość w postaci bolesnych szpilek.
3. Frustracja.
Jest już zmęczeniem niewyrażoną od dawna złością, przeradza się w szkodliwy pesymizm i apatię.
4. Urazy. Złość wynikająca z poczucia głębokiej krzywdy, jej częstą odmianą jest chęć odwetu, a także zazdrość i zawiść.
5. Użalanie się nad sobą.
To złość z powodu tego, że stłumione uczucia tak nas osłabiły, że nie możemy już skutecznie działać.
6. Depresja i smutek. Depresyjne stany
mają swoje źródło w niewyrażonej złości. Są w nas tak duże jej pokłady, że podświadomie boimy się, że może nas ona zabić. Dlatego tracimy siły życiowe.
7. Niecierpliwość. Podobnie jak rozdrażnienie jest złością na to, że tu i teraz tak naprawdę nam nie odpowiada. Dlatego chcemy być już gdzieś indziej.
Lękamy się poczuć siebie, również własną złość.
8. Arogancja. To zamrożona złość, jej zimna odmiana. Poczucie wyższości to złość, że znajdujemy się w tych właśnie okolicznościach.
9. Cynizm.
To złość zatruta, cynizm wyklucza niewinność, poczucie wdzięczności, subtelność.
10. Poczucie winy.
Więzi złość dość skutecznie, bo z poczucia winy, że ją w sobie nosimy, nie pokazujemy jej.