Trudno i smutno żyć samej, w izolacji, w osamotnieniu. Umiejętność przyjmowania wsparcia, poczucie przynależności, towarzyskość, zaufanie komuś bardziej doświadczonemu są potrzebne, by dobrze żyć wśród ludzi.
1. Towarzyskość
Badania pokazują, że dzieci, które otoczone są rówieśnikami, otwarte i komunikatywne, odnoszą więcej sukcesów. Naukowcy nazwali ten zestaw emocjonalnych umiejętności „easy temperament”. Czy jesteś towarzyska? Zadaj sobie pomocnicze pytania:
- Czy jestem empatyczna i opiekuńcza?
- Czy komunikuję się jasno i asertywnie?
- Czy pomagam innym?
- Czy swoją postawą przyciągam do siebie ludzi?
Jeśli odpowiadasz „tak”, prawdopodobnie charakteryzujesz się otwartością psychiczną.
2. Przyjmowanie pomocy
To ważna sprawa i konkretna umiejętność. Jeśli nie umiemy przyjmować, odrzucamy pomoc, bo wewnętrznie czujemy się jej niegodni. Przyjmowanie pomocy jest tożsame z wydechem. Nie każdy potrafi zrobić głęboki wydech. W wydechu jest jakość bierności i poddania. Jeśli tylko działasz, dajesz, zarządzasz, kontrolujesz, możesz mieć problem z braniem. Przyjrzyj się, czy w twoim życiu jest równowaga w dawaniu i braniu.
3. Poczucie przynależności
Naukowcy sprawdzili, że starsi ludzie, którzy cieszą się dobrym zdrowiem i pogodnym samopoczuciem, czują przynależność do jakiejś społecznej grupy, dowolnej wspólnoty. Zastanów się, jak wyglądają twoje więzi z ludźmi. Czy jest choć mała grupka, która jest ci bliska i dla ciebie ważna?
4. Poddanie się mentorowi
To może być duchowy nauczyciel, szef, mądra ciocia, starsza przyjaciółka, doradca życiowy. Ważne jest, żeby umieć zaufać takiej osobie, nie bezkrytycznie, ale prawdziwie. Umieć przyjąć czyjąś mądrość i doświadczenie. To wzbogaca i rozwija oraz daje poczucie bezpieczeństwa płynące z wiedzy, że nie jesteś sama.